Liefde op het eerste zicht...met de Witte Woestijn

Onze uittocht uit Caïro leidt ons richting de Witte Woestijn. Wat een verademing om de drukte en het vuil achter ons te kunnen laten. Hoe verder we de eindeloze woestijn ten westen van Caïro inrijden, hoe mooier hij wordt. Onze eerste tussenstop maken we in de Bahariyya oase en meer bepaald in Bawiti. Nu begrijpen we waarom men dit het Toyota Landcruiser-mekka noemt: we hebben nog nooit zoveel broers en zussen van onze auto zien rijden :-) We brengen er de nacht door op de camping van een vriendelijke Egyptenaar die Els een heerlijke verse thee klaar maakt zodat die vuile hoest in een oogwenk verdwijnt. Hij raadt ons ook nog aan een duik te nemen in het "zwembad" dat rechtstreeks gevoed wordt door één van de bronnen in de oase, met water dat 40° warm is...dat is voor ons te veel van het goede :-)

De volgende dag trekken we echt de woestijn in. Eerst doorkruisen we de Zwarte woestijn die bestaat uit zandduinen en heuvels gedeeltelijk bedekt met zwarte stenen van vulkanische oorsprong. Je vindt hier ook heel wat warmwaterbronnen in de oasen die door de plaatselijke bevolking voor zowat alles worden gebruikt: voor zichzelf te wassen of hun auto en natuurlijk ook voor het bevloeien van de groene velden te midden van de woestijn, een vreemd gezicht!

 En dan veandert plots het landschap en doemt voor ons het "witte" lichte zand op en de Crystal Mountain, een gebergte volledig doorploegd met kwartsaders die op sommige plaatsen doorschijnend zijn. We worden er meermaals op gewezen dat we niet mogen kamperen in de Witte Woestijn en dat we op de "tracks" moeten blijven en wat is het eerste wat we doen als we het prachtige decor van deze enorme zandbak zien:....van de met stenen afgezette track afrijden en een fijn plekje voor de nacht uitzoeken. Egypte maakt gangsters van ons :-)

De grote paddestoel

De Witte Woestijn bestaat uiteraard uit zand, maar ook uit een poreus wit gesteente dat door de felle woestijnwind is uitgehold en omgevormd tot allerlei vreemde structuren. Het bekendst zijn de "paddestoelen" en de"tafels". Bij zonsondergang genieten we volop van de eindeloze stilte in dit maanlandschap op aarde. Na een lekkere, met restjes, in elkaar gebokste maaltijd, kruipen we onder de warme wol. Het wordt koud die nacht in de woestijn!

We trekken verder langs de verschillende andere oasen in de Libische woestijn: Farafra, Dakhla en Al-Kharga en genieten van de uitgestrektheid en de rust van het landschap. Enkel "opgehouden" door de talrijke politie- en militaire controles, bereiken we na 4 dagen, de camping in Luxor, en worden terug herenigd met de andere Afrikareizigers die we al eerder in Caïro ontmoetten. Het is een blij weerzien!

In het zand rijden betekent nadien het terug opblazen van de banden