Een tocht door de woestijn

Els met de Franse fietsers

Donderdag 21 oktober start met het afscheid van Dimitri en Filip aan de Dode Zee. Ons samenzijn was kort, maar we zijn blij dat we hen hier hebben gezien. Aangezien de Dode Zee de grens vormt met Israël, mag je hier nergens blijven staan waar je wilt. Het noordelijke deel is bijgevolg volledig ingepalmd door het ene hotelcomplex naast het andere. Wij zouden er moeten overnachten op een parking, in volle zon, en zijn dus maar snel doorgereden via Mount Nebo, naar Madaba. Alweer een mooie route, langs duizelingwekkende canyons (hier wadi genoemd). Mozes zou gestorven zijn op de berg Nebo. Buiten het prachtige uitzicht is er niet veel te beleven. Wij maakten er een tussenstop om in de toiletten van het Visitor’s Center onze douchezak weer op te vullen ;-)

Fresco uit het "ontspanningsoord"



Noodgedwongen brengen we de nacht door op hotel in Madaba (met een kapotte watertank en dus geen water), nadat we door een lastige buur verjaagd werden van onze wildkampeerplek. Een handige tip bij het wildkamperen: zorg dat er geen huizen in de buurt (lees: zeer verre omtrek) staan. De volgende morgen bij het ontbijt, maken we kennis met een gepensioneerd Frans koppel dat op een Canondale tandem (tiens tiens, aan wie doen ze ons denken :-)) doorheen Syrië en Jordanië reist. We zullen ze later nog tegenkomen, zwoegend op de vele hellingen die de Koningsweg rijk is.

Wij trekken vanuit Madaba naar het oosten van Amman, om er de woestijnkastelen te bezoeken. De functie van deze kastelen is tot op heden onduidelijk. Ze zijn allemaal zeer verschillend in stijl. Van sommige denkt men dat ze dienst deden als karavanserai op de handelsroutes naar het oosten, van andere, zoals van het Qasr Amra is men zo goed als zeker dat het dienst deed als buitenverblijf/ontspanningsoord van de kaliefen van Damascus. Het bevat een badhuis met goed bewaarde fresco’s waarop tal van naakte mannen en vrouwen staan afgebeeld….hoeft dit verdere uitleg… Een “sekskot” in het midden van de Jordaanse woestijn. 



Ijsvogel in het Azraq Reserve voor Luc van het labo



In Azraq bezoeken we het reservaat dat er is aangelegd om het broze evenwicht te herstellen in dit stukje oase in de woestijn. De waterbronnen in Azraq worden/werden in een sneltempo leeggepompt. Met de aanleg van het reservaat en de bescherming van de planten en dieren, tracht men nu de toeristen en de bevolking te sensibiliseren over het belang van het behoud van het water hier. De aankoop van brood in het dorp, stilt meteen ook onze honger. We worden er door de verkoper uitgenodigd om samen met hem en de andere 6 mannen mee te eten aan een grote schotel mensaf,een Jordaans feestmaal bestaande uit kip of lamsvlees en rijst, overgoten met een sausje van geitenmelk. Heerlijk!



Onverwachts Jordaans feestmaal in Ahmed's shop