Zwemmen met hippo's

Twee varkens :-)

Kampala betekende inkopen doen, internetten en ons visum voor Rwanda regelen, of toch niet... De verantwoordelijke in de Rwandese ambassade wist ons te vertellen dat Belgen (en enkel en alleen Belgen) "minstens" 21 dagen moeten wachten op hun visum voor Rwanda en dat het onmogelijk is het aan de grens te bekomen. "Minstens" is in Afrikaanse termen een zeer rekbaar begrip. We sliepen er een nachtje over en probeerden het de volgende dag opnieuw. Zelfde uitleg. Toen we vroegen naar de reden van die specifieke regeling voor Belgische onderdanen (aan de ingang hing een document waarop stond dat aflevering van visa ten hoogste 72 uur duurt), werd ons verteld dat België eerst zijn regelgeving veranderde. "Als wij als Rwandezen naar België willen reizen, moeten we 28 dagen wachten op een visum, en vandaar werd "het principe van reciprociteit" toegepast en moeten Belgen een soortgelijke termijn wachten". Zeer frusterend voor ons. We borgen ons oorspronkelijk plan om Rwanda te bezoeken (en de gorilla's in het Parc National des Volcanos) op. Een afzonderlijk bezoek aan Rwanda zit er misschien later wel eens in :-) Maar ook begrijpelijk, als wij als Europeanen ons aanbieden aan een Afrikaanse grens, krijgen we zonder problemen een visum en kunnen we in alle vrijheid hun land verkennen, omgekeerd daarentegen...

We reden naar Murchison Falls National Park in het noordwesten van Oeganda. Bij onze aankomst aan de Murchison Falls werden we letterlijk overvallen door een zwerm stekende vliegen. Het bleken tsetse-vliegen te zijn, die volgens de locals "niet de ziekte dragen". Ze worden aangetrokken door de kleuren zwart en blauw, en wat droegen wij... :-) We werden door de vliegen verplicht de laatse 15km naar de watervallen en onze campsite :-( te rijden met de ramen van onze auto dicht. Het werd bakken en braden op de heetste plek van heel Oeganda :-) We besparen jullie de details. De krachtige Falls zelf waren adembenemend mooi in het schijnsel van de ondergaande zon. We genoten in stilte.

 

We sloegen onze tent open op een klif vlakbij de Falls. Na dat zweten de hele dag in de auto, verlangden we naar een douche, of in ieder geval, water. De campsites in de nationale parken zijn echter nogal "basic", meestal is er niets. Volgens de ranger was het veilig om je even in het water van de Nijl onder te dompelen en je daar te wassen. Zijn laatste woorden waren: "de hippo's doen niets..." We geloofden onze eigen ogen niet toen we een tiental nijlpaarden zagen rondzwemmen in een natuurlijk zijpooltje in dit snel stromend stuk net voor de Falls. Aangezien de zonsondergang zich al verder had doorgezet en hippo's de neiging hebben uit het water te komen om te grazen dan, werd het een snelle duik in het water, onder de nieuwsgierige blik van een dikke hippo :-) De volgende dag namen we een ferry naar het noordelijke deel van het park en verkenden er de delta aan het Albert meer.


We verlieten het park en reden langsheen het Albert meer in zuidelijke richting naar het gezellige stadje Fort Portal.