Thailand, het leven zoals het is...

Onze vaste rubriek, die niet mag ontbreken, want er zijn zovele grappige typische dingen te vertellen over de Thai...

- We zijn hier absoluut niet bang dat ze ook maar iets van ons zouden willen stelen, als dat tenminste al in hun gedachten zou opkomen. Tegenover hun Ipad, Iphone en andere hippe smartphones, zijn onze Notebook en gewone gsm hopeloos gedateerd :-) Volgens ons communiceert de hippe jeugd in Bangkok zelfs via Facebook, ook al staat hun vriend/vriendin vlak naast hen...

- De Thaise cultuur draait heel erg rond het eten, en vooral het samen eten. In plaats van "hoe gaat het met je" te vragen als ze iemand ontmoeten, vragen ze: "heb je al gegeten" waarna ongeacht of je al dan niet al gegeten hebt, je samen iets eet :-) Je vindt hier ook overal eetstalletjes langs de weg waar mensen hun ontbijt, lunch of avondeten ter plekke komen eten of afhalen. Niemand kookt hier thuis want het is zoveel goedkoper om uit te eten.

- Thai hebben een hekel aan wandelen, ook al is het maar een beetje. Lokale bussen droppen mensen vlak voor hun deur, ook al zou het busstation bij wijze van spreken maar een paar meter verder zijn. En ze nemen hier voor de kleinste afstand hun brommertje.  Zelfs op de Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand, kan je, nadat je met een songthaew de 50 meter hebt overbrugd van de parking naar een hoger gelegen deel, het laatste stuk met een roltrap (!!) naar helemaal boven aan de top.

- De Thai, maar wij denken Aziaten in het algemeen, houden heel erg van kitscherige zaken. Zelfs in een tempel zie je plots aan een fontein een beeld staan van Miss Kitty of een ander kitcherig beeld (dat je dan ook werkelijk overal terugziet, zoals aan de receptie van je guesthouse of zo). In Bangkok raakten we per toeval op een afstudeerfeest van universiteitsstudenten verzeild waar werkelijk iedereen rondliep met een soort van veelkleurig knuffeldier ingepakt in flashy papier of met valse bloemen in allerlei kleuren en afmetingen. Grappig om te zien.

- De Thai schijnen zich ook veel minder dan wij te storen aan met velen samen op een plaats zijn (misschien omdat ze sowieso al met veel zijn :-)). Op sommige toeristische trekpleisters verschijnen plots een tiental megabussen (alweer zeer kitchy aangestoten, de bussen dan) waaruit honderden mensen richting toilet uitwaaieren of restaurant, onder een constant gekwetter. Om gek van te worden als jij ernaast in bed ligt :-)

- De Thai zijn wel enorm lief en lachen altijd. Zelfs in een situatie waar ze compleet niet begrijpen wat jij net vroeg (want in tegenstelling tot wat de reisgids zegt, spreken ze hier buiten de grote steden niet zo veel Engels) staan ze lief te lachen.  Dit samen met het feit dat reizen hier zeer goedkoop is, maakt het een enorm toegankelijk vakantieland... En dat merkten we ook aan de vele toeristen die we hier ontmoetten :-)

De Gouden Driehoek

Vanuit Chiang Rai namen we de boot stroomopwaarts op de Kok rivier naar Thaton (dorpje aan de grens met Myanmar). Die "boten" noemen ze hier een longtailboot en is dus een lange smalle boot waar je net met twee naast mekaar kan zitten op een houten bankje (zonder rugleuning). Meestal proppen ze die bootjes hier wel vol met mensen en voorraden voor de dorpen onderweg. De motor zit niet diep in het water maar verder van de boot af, zodat deze ook in vrij ondiep water kan blijven varen. Altijd een belevenis! Je hebt oordopjes nodig om het oorverdovende gebrul van de motor te kunnen tolereren :-) 

Songthaew-taxi

Theedegustatie

We arriveerden vroeger dan verwacht in Thaton dus maakten nog snel een wandeling naar een aantal tempels op een nabijgelegen heuveltop. De volgende dag trokken we immers al weer verder, met een songthaew dit keer, naar Mae Salong. Zo'n songthaew is een typisch transportmiddel hier in het Oosten. Het zijn in feite een soort van collectieve taxi's met een vast traject; open bestelwagens waar achteraan twee houten planken zijn aangebracht die dienstdoen als zitplaats. Als je pech hebt, zit je er opengepakt met andere passagiers en stopt dat ding echt overal (als twee passagiers op 50 meter van elkaar wonen, stopt hij twee keer, hier en 50 meter verder). Als je op je bestemming bent, druk je op een bel en stopt hij. Aangezien het laatste stuk van de weg naar Mae Salong nogal steil en slingerend was, je niet vooruit kan kijken aangezien je zijwaarts zit en de locals hun maag altijd minder bestand blijkt te zijn tegen reisziekte, kan je je er misschien iets bij voorstellen hoe die reisjes verlopen :-) Mae Salong is een dorp volledig gebouwd voor en door de vluchtelingen van de Kuomintang. Dat merk je nog steeds aan de Chinese invloed op het eten, de Chinese school en sommige nog volledig Chinese dorpen. Daarnaast is het dorp vooral bekend om zijn talrijke theeplantages dus vooraleer we begonnen aan een lange bergwandeling, genoten we van een thee-proeverij in een lokale shop. Jammer genoeg blijft de thee maar enkele weken goed en is hij ontzettend duur anders hadden we zeker enkele pakjes meegenomen voor thuis.

Mekong

Scooter-lovers

Onze volgende halte in de regio van de Gouden Driehoek was Sopruak, het eigenlijke drielandenpunt waar Myanmar, Laos en Thailand elkaar ontmoeten aan de Mekong. Onze songthaew-bestuurder dropte ons en vier andere Chinese toeristen, om een ons onbekende reden, ergens tussen Mae Salong en Sopruak, maar gelukkig slaagden we er toch in te geraken waar we wilden :-) Overvolle bussen met toeristen (Westerse maar ook en vooral Aziatische) worden dagelijks gedropt in Sopruak, enkel en alleen om precies op dat punt een foto te nemen. Veel interessanter maar veel minder bezocht is het 3km verder gelegen grote museum, de Hall of Opium. Een prachtig, interactief museum dat de geschiedenis en de mogelijk vernietigende effecten van de in deze regio verbouwde papaver op schitterende wijze belicht. De volgende dag huurden we een brommer en toerden wat rond in de regio. 's Avonds genoten we, op onze (voorlopig) laatste dag in Thailand -alweer- van een avondmarkt met live-optredens en een heerlijke gebakken vis op een terrasje aan de Mekong bij maanlicht...Meer moet dat niet zijn :-)

Hanengevecht

"Gongen" voor geluk

Masterchef Thailand

We kamen in Chiang Rai aan op een zaterdag en konden dus direct genieten van de mega-zaterdagavond-openluchtmarkt. Honderden kraampjes met kledij, parfum, speelgoed enz. en een aparte sectie met alles aan Thais eten wat je je maar kan inbeelden. Jeroen smulde er van (volgens hem) overheerlijke gefrituurde krekels; ik proefde er ook enkele maar hij moest ze wel in mijn mond stoppen anders was me dat niet gelukt bij de aanblik van het kopje van zo'n beest :-) Naast het stalletje waar ze dit verkochten stond een enorme houten bak, vol tsjirpende levende krekels. Smakelijk! Op twee aparte podia kon je tijdens het eten genieten van live Thaise muziek. Het was machtig om te zien hoe die honderden Aziaten samen de Thai-style dansten :-) De volgende dag verkenden we de omgeving met de fiets, langs de rivier en door de rijstvelden en vingen een glimp op van het (harde) Thaise plattelandsleven.

Onze derde dag in Chiang Rai schreven we ons in voor een cursus Thais koken. We begonnen met een bezoek aan de lokale ochtendmarkt waar onze gids ons allerlei typische Chiang Rai'se specialiteiten liet proeven. Dat was een unieke gelegenheid. We lopen zelf dikwijls te slenteren op die markten maar soms weet je gewoon niet wat al die vreemde in bananenbladeren verpakte pakketjes voor je geheim houden of kan je gewoon niet zien dat het oude vrouwtje dat voor een plastieken kom zit, een volwaardige maaltijd verkoopt. We proefden de plaatselijke thee, koffie, worst, gefrituurde rijsballetjes (té lekker, zoals oliebollen maar vééél lekkerder), cakejes gestoomd in bananenbladeren, een broodje ijs (in plaats van een horentje doen ze hier het ijs tussen twee sneden brood), de verschillende currypasta's, .. Te veel om op te noemen en ook te veel voor onze maag want na dat marktbezoek moesten we nog aan het koken en het opeten ervan beginnen. We mochten zelf de vier gerechten die we wilden leren klaarmaken kiezen uit een lijst en we moesten ook zelf actief groenten snijden en achter de wok/pan staan :-) Maar het resultaat was geweldig! Gelukkig was er een doggy-bag ter beschikking want we kregen het allemaal niet meer op.

Jullie mogen je dus aan een Oosters feestmaal verwachten eens we terug zijn.

Rondje Mae Hong Son

Na ons verblijf in Soppong, gingen we verder via de 1864 bochten tellende weg tussen Chiang Mai en Mae Salong, langsheen het typische karstlandschap, bedekt met een jungle-achtige vegetatie. Af en toe maakten we een tussenstop om te genieten van de prachtige uitzichten of voor een bezoek aan een dorpje. Aan de oevers van het meer van Mae Salong vonden we een slaapplek bij een lief oud Thais vrouwtje. Om de drukte te ontlopen bezochten we een heel mooi volledig in hout opgetrokken klooster in Birmaanse stijl, dat ook een collectie houten beelden bevat van mensen, dieren...wat je zelden ziet in Thailand. 's Avonds genoten we op de avondmarkt van enkele heerlijke hapjes.

De volgende dag reden we door naar Mae Sariang, wat ondanks de hordes toeristen over elders, toch nog wat van zijn authenticiteit heeft weten te behouden dankzij de vele teakhouten huizen. We huurden een fiets en maakten een tocht langs de rivier en door de rijst- en groetenvelden.

Op onze laatste "mobiele" dag dreven we onze Honda Brio tot het uiterste en beklommen er de hoogste berg van Thailand mee: de Doi Inthanon, 2590m hoog. De berg ligt temidden van een nationaal park maar om wilde dieren te zien, of zelfs nog maar vogels te spotten zijn de massa's bussen met (vooral Thaise) toeristen er te veel aan. En masse worden de aartslelijke tempels op de top bezocht per bus of auto (want zoals je later zal lezen hebben Aziaten blijkbaar een hekel aan enkele meters te voet te wandelen :-)). Er zijn aangelegde bloementuinen en de Chinezen poseren hun te pletter te midden van al die kitch :-)
Na de afdaling dronken we een biertje IN een waterval. Die Thai hadden er niet beter op gevonden dan platforms van bamboe, te midden van een stroomversnelling te installeren. Wij deden mee met de locals en genoten van dit absurd terras :-)
De volgende dag dropten we onze Honda op de luchthaven van Chiang Mai en trokken per bus verder richting het noorden, naar Chiang Rai.

Honda Brio vs. Landcruiser 1-1

We zouden wij niet zijn als we het niet ongelofelijk misten om met ons eigen vervoer rond te cruisen (al was het dit keer veel minder dan onze eigen Landcruiser). Via het internet huurden we onze stadwagen - een Honda Brio- wiens grenzen we de zeven volgende dagen danig verlegden :-) Het autootje was zo klein dat het leek alsof het eerder zo'n speelgoedloopwagentje was als Jeroen er in zat. En hadden we ergens vastgeraakt, dan hadden we hem met vijf sterke Thai gewoon kunnen opheffen en verplaatsen. Voor alle duidelijkheid; het gaat hier wel degelijk over een echte auto en geen Aixam. Gelukkig konden we de automatische versnelling ook in "sport-modus" zetten, zodat we de steile hellingen de baas konden (we reden er de hoogste berg van Thailand mee op).

Onze bamboo bungalow in Cave Lodge

Maar het was zalig om weer voor even de vrijheid te hebben die je met het openbaar vervoer mist, waardoor je op plaatsen komt die anders minder toegankelijk zouden zijn. We maakten op een week tijd een tocht doorheen de provincie Mae Hong Son, ten westen van Chiang Mai, aan de grens met Myanmar. In dit berggebied bevinden zich de grootste concentratie bergstammen en verschillende organisaties organiseren er dan ook trekkings heen vanuit Chiang Mai en omstreken. De beroemde "girafvrouwen" (de vrouwen met ringen rond hun nek) wonen hier ook. Wij hebben het zo niet voor die "menselijke dierentuin". Door de immense concentratie van toeristen in deze regio krijgen de bergstammen elke dag hordes toeristen over hun dorpsvloer en zijn ze "geconditioneerd" geraakt om hierop in te spelen: mooi poseren voor de foto...in ruil voor geld, hun kinderen volledig uitdossen in de traditionele klederdracht in plaats van ze naar school te laten gaan...Je komt de verschillende stammen (Akha, Lisu, Karens...) trouwens ook gewoon op de lokale markten in de dorpen tegen, waar ze hun typische werkstukjes verkopen en daar gedragen ze zich meer in hun "normale" doen.

Onze gids met gaslamje aan de ingang van de Tham Lod grot

Onze eerste stop was in Soppong waar we op een fantastische plaats verbleven, vlak bij de grotten van Tham Lod. Een Australiër bouwde hier 30 jaar geleden een huis met daarrond een aantal hutjes op palen voor gasten. In het (open) huis steken ze in de winter 's avonds een haardvuur aan (want het koelt hier goed af zodra de zon ondergaat (rond 18u)), speelt goeie muziek op de achtergrond en je kan er geweldig lekker eten en gezellig babbelen met andere gasten. Toen we de volgende morgen samen met de Australiër onze wandeling van die dag bespraken op basis van zijn zelfgemaakte kaart en Jeroen vroeg: "Hoe lang duurt die wandeling?", antwoordde hij ons vrolijk: "Dat hangt ervan af, normaal gezien twee uur maar het kan ook twee dagen zijn als je verloren loopt" :-) We begrepen dat beter toen we onderweg waren en aanwijzingen op de kaart dienden te volgen zoals: "zorg dat je altijd bergop loopt" of "aan het rijstveld (ergens) naar links, maar neem niet de paden die door het vee zijn gemaakt (en zo waren er tientallen)". Aangezien we het hier kunnen navertellen, hebben we het er goed vanaf gebracht :-)

Uiteraard bezochten we er ook de grotten van Tham Lod. De rivier Lang stroomt hier ongeveer anderhalve kilometer onder de grond en doorkruist een netwerk van verschillende holtes. Bij het bezoek volg je de rivier gezeten op een bamboe-bootje tot aan de uitgang. Onderweg moet je uitstappen en kan je na het beklimmen van vele smalle en hoge trapladders en begeleid door het gaslampje van de gids, de terrassen bereiken die leiden naar de drie belangrijkste kamers van de grot. Dat is wat anders dan de oververlichte grotten van Han :-) Aan de uitgang van de grot kan je bij valavond genieten van een "birdshow". Wij hadden er ons al een gedacht van gemaakt dat dat hoogstwaarschijnlijk niet veel voorstelde en het misschien enkel een toeristenlokmiddel was :-) Maar nee, ons wachten werd beloond. Bij het ondergaan van de zon troepten ontelbaar veel zwaluwen samen boven de uitgang van de grot en na wat vliegen in cirkels, doken ze de grot in, op zoek naar hun nest. We werden gratis en voor niets in de immense uitgangholte van de grot getrakteerd op een tsjilpconcert van jewelste... en af en toe een drets vogelkak :) Een spektakel dat zich al duizenden jaren elke avond opnieuw herhaalt...

"Vallende" zwaluwen

Maaskantje

Na drie dagen drukte in Bangkok, werd het tijd om verder te trekken. We reisden per trein, samen met een hele horde andere toeristen (waaronder ook - Jongen!- enkele inwoners van Maaskantje, nek-spoiler en bier aanwezig) naar Sukhothai. De oude stad van Sukhothai staat bekend als één van de mooiste archeologische vindplaatsen van Thailand. We verkenden de prachtige overblijfselen van de tempels, die omgeven worden door zacht glooiende hellingen, met de fiets aan een gezapig tempo en onder een stralende zon. We dronken een lekker fris en versgeperst vruchtensapje vooraleer we terugreden naar New Sukhothai.

Aangezien je van reizen dus echt ook moe kan worden, lasten we ook nog een "tam-dagje" in :-) We sliepen lang, gingen tegen het middaguur ontbijten, lazen wat in een boekje, slenterden rond op de lokale markt, bezochten wat Chinese winkels met allerlei prullaria, keken naar de dagelijkse aerobics-les in het park, gingen een biertje drinken rond aperitief-tijd vergezeld van een overheerlijke kipbrochette van onze lokale brochettes-man op de hoek, en aten tenslotte een typisch Thaise maaltijd op de avondmarkt. ZALIG!

Onze famous apéro-time

Tijd om dit gezellige Thaise stadje achter ons te laten en verder te reizen naar Chiang Mai, dit keer met de bus. Perfect op tijd vertrokken en aangekomen vóór het aangekondigde uur, dat is wat anders dan in Afrika (een zinnetje dat we hier nog vaak zullen gebruiken) :-)
Buiten het groene berglandschap dat wat verkoeling bracht, de heerlijke specifieke noordelijke keuken, de boekenwinkels, van boven tot onder volgestouwd met boeken, waar je voor een prikje een "used book" kan op de kop tikken en een gezellig restaurantje waar ze lekker ontbijt serveerden, kon Chiang Mai ons niet echt bekoren. Er liepen massa's toeristen rond, er waren meer "toeristenrestaurants" dan in de Beenhouwersstraat in Brussel en ons guesthouse was omringd door bars waar al van 's middags niet-Thaise mannen van middelbare leeftijd hun dagelijkse behoefte aan alcohol kwamen bevredigen. We bezochten wel enkele mooie tempels die steeds een oase van rust vormen in alle drukte en bezochten (alweer) de lokale markt op zoek naar lekkers en een blik op het Thaise leven.

Aanschuiven voor het avondmaal...

Kennismaking met een metropool

Een hele dag vliegen richting het oosten zadelde ons bij aankomst in Bangkok met een enorme jetlag op :-) Onze eerste uren op Thaise bodem spendeerden we dan ook in bed.

Maar om ons bioritme niet helemaal overhoop te gooien, trokken we enkele uren later toch nog de stad in voor een eerste verkenning. De stad zelf is enorm, 11 miljoen mensen wonen hier! Of misschien wel 2 miljoen meer want niemand schijnt het echt te weten. Je komt ogen tekort om de duizenden dingen te observeren: het immense verkeer met zijn eeuwige files, de verschillende eetstalletjes aan de kant van de weg en de verkopers die hun spullen (van huis-,tuin- en keukengerei tot ondergoed, amuletten, plastieken dozen, lottobiljetten en handtassen) uitstallen, de schitterende tempels, de hypermoderne winkelcentra, het overaanbod aan goedkope (namaak)spullen (we hadden gewoon zonder rugzak kunnen vertrekken en hier ons reispakket samenstellen :-))...Een explosie aan prikkels die je nauwelijks de baas kan.

We maakten al snel vlot gebruik van de talrijke openbare vervoerssystemen die deze wereldstad rijk is: metro, skytrain, tuk-tuk en nog meer fun: de taxiboot op de rivier Chao Phraya die zich door Bangkok slingert. Geweldig! Je zit met honderen anderen op zo'n boot gepropt, als sardienen in een blik (effen aan je neus krabben is onmogelijk); als je een halte nadert vaart de boot er op volle kracht naartoe, botst tegen een aantal autobanden die er als buffer zijn tegengebonden, waarna de beheerders van de boot met een niet-aflatend fluitconcert aan de bestuurder, die helemaal vooraan zit, te kennen geven of de boot dicht genoeg tegen de kade ligt en of er nog mensen aan het op- en afstappen zijn. Dat op-en afstappen gebeurt zo chaotisch dat Els er gewoon de slappe lach van kreeg.

Op zaterdag trokken we naar de Chatuchak-weekendmarkt waar je zonder een plan en een goed gevoel voor oriëntatie hopeloos verloren zou lopen of nooit zou vinden wat je eigenlijk zoekt. Al is dat misschien ook niet echt de bedoeling :-)

De dagen erna struinden we door Chinatown en de Indische wijk, bezochten de verschillende markten en uiteraard ook het Groot Paleis (of de Wat Phra Kaeo ("wat" is "tempel" in het Thai) en de Wat Pho, de oudste en grootste tempel van Bangkok, met het beroemde beeld van de liggende Boeddha. Het kost je ogen wat tijd om te wennen aan de explosie van kleuren, het schitteren van de stukjes glas waarmee de gebouwen zijn versierd en de soms vreemde gebeeldhouwde figuren die de tempels lijken te bewaken. En als je de 45m lange Boeddha ziet liggen met de heimelijke glimlach rond zijn lippen, kan je alleen maar dromen over het nirwana :-)

2013...het verre Oosten lonkt!

We hadden ons geen beter geschenk kunnen wensen om 2013 van start te gaan en ons "tienjarig jubileum" te vieren dan door opnieuw op reis te vertrekken voor een langere periode.
Dus lichtten we eind september onze werkgevers in, nadien familie, vrienden en collega's en trokken op 3 januari, met een rugzak vol zomerkleren en een hart vol reisverlangens, richting Zuid-Oost Azië. Dit avontuur zal ons deze keer, zonder jeep :-( maar met openbaar vervoer, door Thailand, Laos en Cambodja voeren. Onze enige "vijand" de komende drie maanden zal "de tijd" zijn... :-)

We willen iedereen die ons de laatste weken van december een kaartje, email of sms stuurde, bedanken, en via deze weg een geweldig 2013 toewensen!