Een rustige kanotocht...?

De "ervaren" bootsjongens

We reden opnieuw de helse tocht van South Luangwa NP naar Chipata. Hoofdwegen in Zambia zijn schaars dus dikwijls moet je om een plaats te bereiken gewoon weer dezelfde weg terug rijden. Op onze weg naar Lusaka namen we een tussenstop op een camping, alweer gerund door Nederlanders, en opnieuw aan de Luangwa rivier, maar dan verder stroomafwaarts. Na onze ervaring in South Luangwa hadden we nog geen avontuur genoeg geproefd, dus we besloten de volgende ochtend om een kanotochtje te maken op de rivier. Het beloofde rustig te worden... De Nederlandse eigenaar vertelde ons dat "als we geluk hadden, we misschien een krokodil of nijlpaard konden tegenkomen". We genoten, samen met onze Duitse vrienden van de, al warme, ochtendzon en de toepasselijke muziek, uitgezocht en afkomstig van de gsm van één van de bestuurders van de kano. Na een half uur kwamen we tot het besluit dat het eerder saai was. Tot we één van de nijlpaarden in het struikgewas aan de oever deden schrikken en die de achtervolging op de kano inzette...Gelukkig vertoeven nijlpaarden in ondiep water, want die beesten wandelen op de bodem, en de stuurervaring van de bootmannen (vooral eigenlijk de sterke stroming stroomafwaarts) leidde ons naar dieper water. We zagen op enkele meters afstand enkele grote krokodillen, maar voor de rustige tocht zette zich verder.

Onze redder in nood, Thorsten, aka "den Duits"

Na anderhalf uur was het tijd om de tocht stroomopwaarts aan te vatten. Dit kostte de mannen wat meer werk, want hier en daar vertoonde de rivier sterke stroming en de kano met vijf passagiers werd slechts door twee mannen voortgepeddeld... Van peddelen was algauw geen sprake meer, één van de bootmannen, met de hulp van ons, passagiers, trok de kano vooruit, door zich aan het riet aan de oever van de rivier vast te klampen... Maar in het riet zat daarnet ook dat nijlpaard... We gingen gestaag vooruit. Plots dook de kop van het nijlpaard op boven het water, op enkele meters van onze kano. De stroming dreigde ons echter, in zijn richting te sturen. "Doodsangsten maakten zich van ons meester" :-) (dat is overdreven, maar je wil niet met een kano over een nijlpaard heen varen; als die schrikt, flipt die de boot en bijt! En als de hippo je niet te pakken krijgt, ligt er nog een grote krokodil op de loer :-)) Gelukkig besloot Thorsten, de mannelijke helft van het Duitse koppel, de peddel van de bootman over te nemen om wat extra kracht bij te zetten. Wij hielden intussen het nijlpaard, dat weer onder water was, nauwlettend in het oog. Na enkele minuten van spanning bereikten we opnieuw veilig diep water. Avontuur genoeg voor die dag.

Rivierkinderen :-)

We reden verder naar Lusaka. Hier bleven we drie nachten, voornamelijk om allerlei praktische zaken te organiseren: blog bijwerken, mails versturen, ons vergapen aan de hypermoderne shopping malls waar echt ALLES te vinden is, onderhoud van de wagen, postkaartjes versturen, de markt afschuimen, de was doen, ... en genieten van één van de laatste barbecues met onze Duitse vrienden, die van hieruit naar Zimbabwe reden.

Een speciale "Overlandparkeerplaats" aan een shopping mall in Lusaka

Een (bijna) geflipte rit in South Luangwa NP

Op ons "to visit" lijstje voor Zambia stond South Luangwa NP hoog gerangschikt. We hadden er dus met plezier de lange rit off road voor over... of toch niet? :-) Na een helse tocht door putten, over rotsen, langs talloze wegenwerken (aan een weg die (nog) niet bestond), namen we ons voor de volgende kilometers tot Kaapstad enkel nog over asfalt te rijden.

We kampeerden op een idyllische plek aan de Luangwa rivier, die één van de natuurlijke grenzen vormt van het park. De rivier zat boordevol nijlpaarden (of hippo's in de volksmond). En aangezien dieren zich niet in een nationaal park laten opsluiten, werd de kampplaats ook geregeld bezocht door apen, olifanten en giraffen. Echt wildlife kamperen, geweldig! De nodige voorschriften werden meegedeeld en voorzorgen werden genomen om een confrontatie mens-dier te vermijden. Zo werd ons aangeraden alle voedsel in een afgesloten box te bewaren, zeker ook de appelsienen aangezien olifanten er dol op zijn en je auto anders beschouwen als een megagroot conservenblik dat koste wat het kost MOET geopend worden. We werden steeds begeleid als we na zonsondergang van of naar de kampplaats liepen en er werd ons op het hart gedrukt eerst even met een lichtje heen en weer te zwaaien vooraleer je van het daktenttrapje afdaalt voor een nachtelijk WC-bezoek. Goede tip trouwens want die nacht vrat een drietonner hippo al het gras rondom onze auto weg (we werden eigenlijk gewekt door het schuren van het gras langs de tong van de hippo, tien keer het geluid van een koe die eet), net op het moment dat ik een plasje wou gaan maken. Niet dus :-) In plaats daarvan konden we het beest, en de rest van zijn familie in de buurt, van zeer dichtbij observeren :-)

We boekten via de kampplaats, een georganiseerde "night drive". Met een jeep omgebouwd tot safaricar, met volledig open zitplaatsen (!), reden we tegen net voor zonsondergang het park binnen. Uiteraard is het de bedoeling vooral nachtdieren te spotten, maar we konden ook van zeer dichtbij olifanten gadeslaan en de mannelijke strijd van impala's om de bronstige vrouwtjes :-) Net voor het donker zagen we drie leeuwinnen met een welpje, liggend op hun rug met de poten omhoog, genieten van de warme avondzon. Nadien werd de tocht vermoeiend. Met een immens spotlicht schijnen ze de hele tijd, al rijdend, van links naar rechts (alsof je een tennismatch volgt), speurend naar jagende leeuwen, of schuchtere luipaarden. We zagen geen van beide :-) Wel zagen we heel wat grazende hippo's, met hun zachtroze dikke achterste en bolle buik boven korte poten, jagende civet en genetkatten, en vooral heel veel muggen en ander vliegend ongedierte :-) Maar het was een fijne ervaring om eens niet bezorgd te hoeven zijn over het welzijn van onze eigen auto en om allebei rustig het wildlife te kunnen bekijken!

De volgende morgen reden we zelf, met onze wagen, in alle vroegte (ja, vóór 6 uur :-)) het park binnen. We zagen immense krokodillen die zich op de rivierbedding opwarmden in de ochtendzon, naast tal van ander veel voorkomend en al veel gezien wild :-) We wilden leeuwen zien! Na wat heen en weer gerij besloten we een safaricar te volgen, en dat werd een goede gok. Nog geen 5 minuten later, reden we tot 2m van een leeuwin, die zich helemaal niets aantrok van alle commotie rond zich :-) We bleven de safaricar volgen, maar raakten hem kwijt na een korte sanitaire stop. Dan maar, vertrouwend op de gps, zelf wat tracks uitproberen. Het pad dat we volgden, vernauwde zich steeds meer en liep uiteindelijk dood... Terugkeren was de enige optie. Door de vele regen vormen zich bij heuvels echter diepe greppels en één van die greppels met verborgen grondwater werd bijna het einde van onze reis (voor onze wagen dan toch). We slipten en de auto bevond zich in een hoek van 45 graden, met het linker voorwiel 1m van de grond en het rechterachterwiel verankerd in de modder. En natuurlijk bevonden we ons, alleen, in the middle of nowhere, omsingeld door grote hopen olifantenshit :-)

Speciaal voor "de wittten" en Luc van het labo

Nadat de allereerste paniek zich van ons meester had gemaakt, kwam het logisch verstand terug. Dankzij de deskundige rijervaring van Jeroen en millimeterwerk van Els bij het uitlijnen van een escape-route, raakten we, zonder enige hulp van buitenaf, uit onze hachelijke positie :-) Achteraf kunnen we erom lachen en vinden we het jammer dat we geen foto hebben, maar op het moment zelf vlogen de Vlaamse vloeken in het rond :-) We hielden er enkel een nieuwe deuk in de wagen aan over, en nog een grotere afkeer van off road rijden, helemaal alleen. Op de terugweg naar de kampplaats bleven we braafjes op de hoofdweg. De rest van de namiddag bekwamen we, na onze "paasbrunch", van de ervaring, liggend aan het zwembad ,met een grote cocktail in ons hand en zicht op de ondergaande zon boven de Luangwa rivier, begeleid door het gebrul van de hippo's als achtergrondorkest :-)

Malawi, het leven zoals het is

Visser op de Shire rivier

- De Malawianen (of hoe heten de inwoners van Malawi anders :-)) lachen graag. Als ze met elkaar spreken in hun lokale taal, produceren ze ook, en vooral, veel geluiden die een bevestigende, ontkennende of beamende waarde hebben. Of soms benadrukken ze gewoon wat net gezegd werd. En bijna altijd wordt het gevolgd door een luide schaterlach. Ook als Jeroen hen iets probeerde wijs te maken of als ze verbaasd waren dat er in België geen mango's of bananen aan de bomen groeien, verscheen een glimlach om hun lippen en zegden ze het meest gehoorde Engelse woordje in Malawi: "Sure".

- Malawi wordt algemeen beschouwd als één van de armste landen in Afrika, en zelfs ter wereld (wij vonden persoonlijk Ethiopië wel erger). Volledig omsloten door land en schaars aan natuurlijke rijkdommen, buiten tabak, thee, koffie en suiker als exportproducten, is Malawi sterk afhankelijk van buitenlandse hulp. Dat hebben we vooral gemerkt aan het groot aantal vrijwilligers en "missionarissen" ("sent by God" volgens een Canadese missionaris met zijn gezin die we ontmoetten, en die in alle dorpen films over Jezus' leven vertoonde). Overal waar mensen arm zijn, doet religie het goed; of het nu islam of christendom is. Komt dat omdat mensen er steun in vinden en/of omdat het hen ontslaat van de verantwoordelijkheid zelf actie te ondernemen, onder de algemeen gehoorde slagzin: "It's Gods will"...?

- Missionarissen van alle tijden mogen dan al geprobeerd hebben de grote wereldgodsdiensten hier te verkondigen, het traditionele bijgeloof doet het hier nog steeds zeer goed. Zo gaan mensen eerst naar een medicijnman, vooraleer ze in allerlaatste instantie een beroep doen op de moderne geneeskunde, zelfs bij veel voorkomende ziekten als malaria. Ziektes worden voornamelijk beschouwd als een "straf" of een "vloek" uitgesproken door één van je buren die je niet kan uitstaan. De Belg van Lukwe Camp in Livingstonia vertelde ons dat mensen niet komen opdagen op het werk, of het gewoon afstappen tijdens het werk, omdat ze een bepaald dier spotten dat de geest bevat van één of andere kwaadaardige voorouder. Ons klinkt het vreemd in de oren, maar hier beheerst bijgeloof nog zeer sterk het leven van de mensen.

Een "chips"kot met een zeer toepasselijke naam

Samosa's en mandazi's in Cape Mclear

- Malawi heeft nog echte frietkotten, met heerlijke frietjes aan weggeefprijzen!! Voor een kleine honger of een snelle hap, kan je steeds terecht in één van de vele "chips" hokjes die je overal vindt langs de kant van de weg. De meer geavanceerde hokjes bieden eveneens brochettes aan (van onbekende vleesoorsprong :-)) en een heel erg pikante zelf bereide soort samoerai-saus, een paradijs voor Jeroen :-)

Malawi heeft alles om voor velen onder jullie thuis een ideale vakantiebestemming te zijn: prachtige zandstranden aan Lake Malawi, van groene rollende heuvels tot rotsige bergen, doorkliefd met talloze kleine en grote watervallen in het binnenland en nationale parken met adembenemende uitzichten en een grote verscheidenheid aan dieren. Kortom: een aanrader!

Pootafdruk van een hippo, vergeleken met hand van Elsie

Wiezen in het Mulanje massief

Het werd tijd om eens wat actievers te gaan doen, na vijf dagen van voornamelijk luieren :-) We reden naar het Liwonde National Park en deden in alle vroegte (voor de hitte) een kanotrip op de Shire rivier. Door het regenseizoen waren alle bruggen ontmanteld :-) en was zelf rijden in het park geen optie. Gevaar voor krokodillen was er niet volgens onze gids en bestuurder van de kano, zolang we onze vingers maar IN de boot hielden :-)

We hielden gelukkig genoeg afstand van de talrijk aanwezige nijlpaarden, want die leken me met veel gemak in staat een bootje met drie mensen om te kieperen :-) Jeroen profiteerde van de kennis van onze gids inzake vogels en van de gelegenheid, om vele vogelfoto's te nemen. Diezelfde dag nog reden we verder zuidelijk naar het Zombaplateau, een geïsoleerde bergmassa met de hoogste piek op 2087m. Via een 7 uur lange wandeling omcirkelden we het hele plateau en zagen prachtige uitzichten over de Shire vallei en het nabij gelegen Lake Chilwa. Op de verlaten camping werden we door de koude en de donkerte al om 19u onze tent "ingejaagd", waar we gezellig onder de warme wol en en aantal lagen kledij een filmpje bekeken op onze pc.

Zomba plateau

Na 7 maanden zo goed als op non-actief :-), hadden we de smaak van het wandelen te pakken :-) We zetten koers richting het Mulanje bergmassief voor een driedaagse huttentocht. Samen met onze gids stippelden we een aangepaste route uit en we deden de nodige inkopen aan powerfood :-) Het werd een prachtige maar fysiek zware onderneming :-) De klim van meer dan 1000 hoogtemeters was steil, de wandelingen de tweede dag lang en de afdaling op de derde dag nog langer en zeer slipperig. We gingen meermaals op ons "gat" en voelden onze spieren bij elke stap samenspannen en vragen om rust :-)



Chambe hut in het Mulanje massief bij zonsopgang

 Maar de uitzichten waren weeral adembenemend mooi en weids, de natuur ongerept (alhoewel, boven op de berg waren nauwelijks nog bomen; gelukkig plant de regering nieuwe bomen aan met een nauw toezicht op het verbod aan kappen), de berghutten comfortabel naar Afrikaanse normen (er waren wel onvoldoende matrassen en het was er ijzig koud; maar er werd water verwarmd voor een warmere douche en een open haard brandde de hele tijd), het eten lekker en welkom na een hele dag wandelen (ook al was het spaghetti uit blik of een noedelsoepje) en het gezelschap aangenaam. Samen met twee andere Belgische koppels, maakten we er een gezellige avond van en kaartten een spelletje wiezen tot het doven van de open haard ons in onze slaapzak dwong :-)

Mulanje bergtop

De volgende dagen stopten we nog voor het regelen van een aantal praktische zaken in Blantyre en Lilongwe, vooraleer we, na langer dan gepland, het mooie Malawi verlieten.

Van Summeren, onze held :-)

Cape Mclear is een vissersdorpje in het uiterste zuiden van Lake Malawi, volledig afgezonderd door het dicht beboste woud en de heuvels van het Lake Malawi National Park. Een mooie locatie met zicht op de omliggende kleine eilanden, vele lekkere restaurantjes in de buurt en een breed gamma aan mogelijke activiteiten. Jeroen genoot met volle teugen van zijn allereerste duikervaring in een zoetwatermeer, terwijl ik het bij snorkelen hield :-) Uiteindelijk zagen we allebei evenveel vissen :-) We wandelden naar Otter Point, een nationaal monument in het Lake Malawi National Park en de beste snorkelplaats in de wijde omgeving. Zelfs met het blote oog konden we aan de rotsige oevers, in het heldere water de vele bontgekleurde cichliden onderscheiden.

We maakten kennis met een Nederlander die hier sinds een aantal jaren een project heeft opgestart voor de kinderen uit het dorp. Mensen hebben hier geen eigen televisie. Wel bestaan er "video houses" (een soort cinema in een iets grotere hut) waar voornamelijk voetbalmatchen en geweldfilms worden vertoond. Je kan de match of film meestal volgen vanop enkele kilometers afstand, want het volume van het geluid is oorverdovend :-) Speciaal voor de kinderen vertoont de Nederlander op een groot scherm en met de beste apparatuur de laatste nieuwe Disneyfilms. Hij nodigde ons uit een kijkje te nemen tijdens één van deze filmavonden en, samen met onze nieuwe Israëlische vriending Hajiet, gingen we gretig op het aanbod in. In het pikkedonker (want straatverlichting is onbestaande in Malawi) baanden we ons een weg naar het midden van het dorp waar meer dan 200 kinderen met open mond zaten te staren naar het grote witte scherm waar die avond de Disneyfilm "Tarzan&Jane" werd vertoond. Super! Uit het aantal aanwezige kinderen en de kreten van de ouders en oudere broers en zussen die nog meer meeleefden met de film dan de jongere kinderen, konden we het succes van dit project afleiden.

Aan alles was gedacht: aangezien de jongere kinderen nog onvoldoende Engels begrijpen, wordt elke film voorafgegaan door een kort zelf gemaakt filmpje waarbij één van de lokale medewerkers van het project in de lokale taal, met veel toewijding en enthousiasme de film uitlegt. Een eigen generator was voorzien om de onvoorspelbaarheid van het Malawiaanse electriciteitsnet op te vangen :-) Wij vonden het geweldig!! Kinderen hebben hier nauwelijks speelgoed of vrije tijd. Ze worden al op zeer jonge leeftijd (4 à 5 jaar) ingeschakeld om mee te helpen in het huishouden, voor het bewaken van vee of om op nog jongere broertjes of zusjes te letten. Via deze filmavonden en de geplande speeltuin kunnen ze toch nog even echt "kind" zijn.

Wij konden ook nog even echt "kind" zijn (vooral Jeroen dan :-)) toen we op zondag in een lege bar de barman konden overtuigen de satelliettelevisie van zender te veranderen van het eeuwige cricket of rugby (voor de normaal talrijk aanwezige Zuid-Afrikanen) naar de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix :-) We zagen live de laatste 20km en daarbovenop een Belg de overwinning binnenhalen!

Jeroen en Els, het leven zoals het is

Op aanvraag van sommigen :-), een beeld van hoe het leven hier voor ons elke dag is...

- Onze auto heeft de kaap van de 300.000 km overschreden bij onze tweede doortocht in Kenia. In totaal hebben we nu al 26.925 km gereden en we zijn 203 dagen onderweg :-) We hadden al vier lekke banden (nog maar), die we zelf repareerden dankzij het inventieve en in België verboden plug-systeem. Eerst maak je het gat voldoende groot en dan boor je er, met heel veel kracht, een wiek van een soort pekgel in. Succes gegarandeerd! Ondertussen hebben we hier in Malawi wel al twee nieuwe banden moeten kopen nadat we merkten dat één van onze achterbanden op exploderen stond :-) (verslag volgt later) Buiten het doorbranden van onze alternator (wat niet onze schuld was), hadden we nog geen noemenswaardige problemen met de auto.

- Na een hele dag rijden is ons eerste werk meestal het ontstoffen van de auto, het openklappen van onze daktent en een potje koken. Voor het slapengaan lezen we in een boek of spelen een spelletje :-)

- 'Ochtends ontwaken we meestal rond een uur of acht, waarna zich hetzelfde ritueel als hierboven vermeldt herhaalt, maar dan in omgekeerde volgorde. Als ontbijt eet Jeroen meestal zijn vermaarde fruit-met-yoghurt-en-cornflakes-papje. Fruit (mango's, passievruchten, bananen, papaya's, watermeloen, ananas) is spotgoedkoop en overal te vinden (alhoewel :-), niet in Ethiopië, het westen van Tanzania en Malawi). Brood (ook genaamd: de spons) bestaat hier enkel in industriële vorm (voorverpakt in een zakje en goed laten stoven in de brandende zon) en smaakt afschuwelijk! We verlangen hevig naar het zelfgebakken brood van mama Eliane :-) Sinds enkele weken bakken we ons brood nu zelf, in een wok en gewoon op het gasvuur. Heerlijk!

- We rijden niet elke dag maar blijven toch over het algemeen niet langer dan 4 nachten op dezelfde plaats. Dan keert de nomade in ons terug :- ) en moeten we ons verplaatsen. Tijdens het rijden stoppen we gewoon langs de weg om te plassen of... Niet in een restaurant of bar, want die WC's zijn dikwijls meer basic dan een plasje in de "bush". Els heeft gelukkig ook een "Travel John" bij zich. Het is een zak die 800cc urine aankan, herbruikbaar en hersluitbaar is en de vloeistof omzet in een soort gel (ja, zoals in een pamper). Bijgevolg kan het gebruikt worden indien stoppen langs de weg geen optie is wegens te veel toeschouwers (zoals in Ethiopië) of als de auto omsingeld is door hippo's. Dit heeft al tot hilarische situaties geleid. Beeld je Els in met haar broek tot op haar knieën en witte plastieken handschoenen aan (voor het geval de Travel John toch lekt), plassend op de passagiersplaats terwijl Jeroen zachtjes een politiecontrole nadert, die de auto deze keer wél stopt (terwijl we alle andere vorige keren zomaar mochten doorrijden).

- We kamperen altijd. We kunnen de keren dat we in een hotel sliepen op ons ene hand tellen. De meeste campsites die we tot nu toe bezochten, waren vrij rudimentair. Als er water was (uit een kraan, uit een meer of uit een tonnetje, herkomst onbekend) zijn we al tevreden. Electriciteit maakt het nog iets aangenamer en een warme douche is gewoon pure luxe. Natuurlijk zijn er plaatsen die er bovenuit schieten, zoals Strawberry Fields Camp in Konso (Ethiopië) omwille van de geweldige eco-vriendelijke wc's en douches (zonder kakkerlakken :-)), Jungle Junction in Nairobi omwille van zijn gratis draadloos internet :-), MamboViewpoint Camp in Mambo (Tanzania) omwille van de schitterende locatie, Naiberi River Camp in Eldoret (Kenia) omwille van het heerlijke Indische eten, Lukwe Camp in Livingstonia (Malawi) omdat we er eindelijk nog eens "Vlaams" konden praten met de Belgische eigenaar, lekker verse producten uit zijn tuin aten en een adembenemend uitzicht hadden over Lake Malawi,... en we weten zeker dat er nog andere zullen volgen :-)

- Bepaalde stukken van onze reis hebben we, omwille van de veiligheid, samen gereden met andere overlanders. Het overgrote deel van de tijd zijn we enkel met ons twee en dat bevalt ons super! We genieten van de vrijheid om te kunnen doen wat we willen. Na een aantal dagen samen reizen met mensen die je niet echt goed kent, komen de kleine ergernissen boven, de ene wil dit, de andere niet, de ene geeft meer geld uit dan de andere... Niet altijd even makkelijk. We komen wel dezelfde overlanders hier en daar tegen, soms na enkele weken of maanden en dan is het altijd een gezellig weerzien en bijpraten. We hebben nog maar één Belgisch koppel tegengekomen die ongeveer dezelfde reis maakt (we noemen ze Ma en Pa omdat ze de leeftijd hebben van onze ouders), de overige veel voorkomende nationaliteiten zijn Nederlanders, Duitsers, Britten en vooral Zwitsers.

- Als we niet aan het rijden zijn, zijn we vooral bezig met: het checken van onze auto op mankementen of gewoon controle, markten afschuimen voor onze mondvoorraad, de was doen (met de hand, welteverstaan), onze auto uitmesten en spullen herschikken, lezen (in reisgidsen vooral), berichtjes zoals deze schrijven, brandhout sprokkelen voor ons volgende kampvuur (we dragen het hout dan mee op het dak van onze auto), locals of andere reizigers lastigvallen voor informatie omtrent de toestand van de wegen of leuke campsites, zelfhygiëne (zeer belangrijk volgens Jeroen),brood bakken, apen rond onze kampplaats observeren, sterren kijken vanuit onze tent, aan het kampvuur zitten, locals observeren :-), fantaseren over toekomstige reizen en de laatste tijd: dromen over al dat lekkere eten thuis... :-) We hebben ons al aardig aangepast aan het Afrikaanse ritme dus alles verloopt wat trager dan het gemiddelde jachtige leven dat we anders in Europa leiden. Ons motto is dan ook: volop genieten!

Pech...

Vanuit Livingstonia was ons plan om door te steken naar het Nyika Plateau. Informatie over de toestand van de weg in het regenseizoen verkregen van de Belg en andere locals, alsook de dreigende onweerswolken deden ons anders beslissen... en gelukkig maar. Na onze aankomst in Mzuzu merkten we dat één van onze achterbanden op exploderen stond. De zoektocht naar nieuwe banden kon beginnen :-(

In heel Mzuzu was slechts één "bandencentrale" te vinden en de lokale verkoper maakte ons meteen duidelijk dat BF Goodrich banden (diegene die we wilden) onvindbaar zijn in Malawi (wegens de hoge kost voor het importeren ervan in het van de zee afgesloten Malawi). We besloten ons "geluk" te zoeken in Lilongwe en legden de 370km doorheen het binnenland in één keer af, met onze reserveband (niet volledig de goede maat) aan 80km per uur :-) Een uitgebreid marktonderzoek ter plekke leerde ons dat all terrain banden schaars zijn en peperduur! De overweging dat de banden ons enkel nog tot Zuid-Afrika dienen te brengen, bracht ons ertoe voor de goedkoopste niet-Chinese banden te gaan :-) De aanschaf ervan maakte ons 400 euro armer :-) We lieten het niet aan ons hart komen en reden terug noordwaarts om de mooie gemiste plekken langsheen het Lake Malawi te ontdekken.

Pech bleef ons echter achtervolgen en bracht ons opnieuw in Mzuzu :-) Malawi heeft weinig exportproducten en dus onvoldoende hard currency (dollars) om diesel aan te kopen op de wereldmarkt (of misschien gebruiken de machthebbers de dollars wel voor iets anders...). Dit leidt regelmatig tot een dieseltekort over het hele land. Het toeval wou dat wij net diesel nodig hadden tijdens zo een tekort :-) De zes tankstations in Mzuzu hadden op zaterdag al geen petroleum meer sinds donderdag en geen diesel meer sinds die morgen... Op onze "gehaaste" Westerse vraag wanneer er dan wel diesel zou zijn, kregen we het vanzelfsprekende Afrikaanse antwoord: "misschien komen de trucks op dinsdag, of later" :-) Maar het zou Afrika niet zijn als er zich geen onverwachte oplossing voor ons "probleem" tevoorschijn toverde :-) Een Malawiaanse zakenman had via via van onze "dringende" nood gehoord en was ons gevolgd tot op de kampplaats. Hij bood ons onmiddellijk 200 liter diesel aan (zwarte markt uiteraard :-)) tegen de prijs "die we ons konden veroorloven" (zijn woorden) :-) We kochten uiteindelijk 60 liter aan "slechts" een fractie duurder dan de sowieso al dure dieselprijs. Wij konden terug verder, de zakenman had een centje extra verdiend... en de volgende middag was er terug diesel aan de pomp :-)

Wachtrijen aan de benzinepomp

We bekwamen van het vele rijden en de broeierige vochtige hitte in Cape Mclear, in het uiterste zuiden van Lake Malawi.

"Malawi, the warm heart of Africa"

Museum in Livingstonia

Na nog snel een frisse duik in het zwembad van de camping in Mbeya, maakten we samen met de Ierse "An en Robin" :-) de vlotte grensovergang naar Malawi (geen visum nodig en geen kosten voor onze wagen). We gaven enkele backpackers een lift en brachten de volgende dagen samen door in Chitimba.  De Nederlandse eigenaars van de camping waar we verbleven en hun vrienden bleken een schat aan informatie te zijn voor leuke plaatsen, campings, nationale parken, enz.  in de landen die nog op ons programma staan. Ervaren Afrikareizigers in hart en nieren :-)



Het omliggende landschap was wondermooi: de golven op het water van het Lake Malawi, de talrijke lichtjes van de vissersboten die oplichten bij valavond, en aan de westelijke zijde van het meer, de rotsen en heuvels die de natuurlijke grens vormen van de Great Rift Valley. Samen met onze ervaren Ierse drinkeboers :-) genoten we van het sterkere bier en de prachtige zonsondergang, met daarboven de dreigende felle flitsen van alweer het volgende tropische onweer.

Het prachtige uitzicht van het terras van Lukwe Camp

Ze hadden ons gewaarschuwd, de bergweg omhoog naar Livingstonia, een Schotse missiepost uit de 19e eeuw, zou spectaculair zijn. "Eén van de meest opwindendste wegen van Afrika" vermeld de reisgids en dat was hij ook. We begrepen waarom de meeste reizigers deze weg wandelend afleggen :-) Het begin van deze slechts 15km lange weg deed onze wagen 700m in hoogte klimmen over slechts 9km, via 20 haarspeldbochten langs duizelingwekkende afgronden, gladde rotsen en diepe modderige geulen gevormd door de regen van de vorige dagen.  We waren opgelucht toen onze fantastische wagen (het mag eens vermeld worden :-)) ons veilig aan de kampplaats bracht. We verbleven in Lukwe Camp, een echt ecocamp uitgebaat door een Belg. Tien jaar geleden had hij een uitstekende keuze gemaakt voor de inplanting van zijn kampplaats: het terras van de bar hing bijna letterlijk over de rand van de klif en bood prachtige uitzichten op het Lake Malawi ver beneden.

Voor valavond maakten we nog snel een wandeling naar de nabij gelegen Manchewe watervallen die zich van de Rift Valley Escarpment 125m lager naar beneden storten. We sloten de avond af met een gezellige babbel (eindelijk nog eens in het Vlaams :-)) over het leven en de cultuur in Malawi. De volgende dag maakten we een daguitstap naar het eigenlijke Livingstonia. Deze missiepost, genoemd ter ere van Dr Livingstone, werd in de 19e eeuw gesticht door Schotse missionarissen. Alle gebouwen en omliggende huizen gaven ons de indruk alsof we in een klein Victoriaans dorp rondliepen.  We vluchtten voor de regen en brachten een bezoek aan het museum dat ons leerde dat de missie heel wat sociale projecten leidde bij het begin van de koloniale tijd en medische hulp en onderwijs bood  voor de lokale bevolking.

Als afsluiter van de dag, en ons verblijf hier, namen we een (zeer) frisse duik (eerder een snelle onderdompeling) in een poeltje en lieten ons het feestmaal, bereid met verse producten uit de tuin, wel smaken.