Ja, jullie lezen het goed. Onze jeep is eindelijk terug in het land. Nadat het schip in Kaapstad tien dagen later dan gepland is vertrokken en men nadien de container niet wilde vrijgeven omdat onze shipping agent in Zuid-Afrika het geld was “vergeten” door te storten naar de rederij, is het dan toch gelukt. Dinsdag zijn we hem gaan oppikken in de haven van Antwerpen. Op het ergste voorbereid, hadden we de startkabels geleend van nonkel Eddy en waren de ouders van Els meegegaan voor eventuele andere technische ondersteuning. Na wat heen en weer rijden tussen de verschillende douanegebouwen die de haven van Antwerpen rijk is om her en der een stempel op te pikken J (bijna Afrikaanse douaneformaliteiten), stonden we eindelijk weer oog in oog met onze “tank”. Bij de eerste poging startte hij onmiddellijk en na het oppompen van de banden, konden we met onze ijzersterke wagen huiswaarts rijden. Het voelde zo vertrouwd aan dat we toch overwegen hem nog een tijdje te houden. Is het niet voor een volgend reisavontuur, dan wel om tijdens natte herfstmaanden de modderige veldbaantjes te trotseren of later de wintersneeuw J
Vandaag stond dan de “grote kuis” op het programma. Ons hele hebben en houden zat nog steeds opgeborgen en weggemoffeld in de kisten van de wagen, toegedekt met een dikke laag Afrikaans stof en vuil. Het werd een hels karwei waar we ons hele weekend aan spendeerden - buiten de zonnige twee uur die we gingen mountainbiken op zondag J
Werkelijk alles moest afgestoft en afgewassen worden, van de vele boeken en tijdschriften tot de keukenspullen en de reserve-onderdelen voor de wagen. Ook de auto zelf kreeg een flinke beurt. We droegen de dozen op zolder, “parkeerden” onze tent en andere grotere spullen bij de ouders van Els en kropen op zondagavond met een voldaan gevoel onder de wol: Jeroen, klaar voor zijn eerste werkweek van 2011 en onze auto voor zijn eerste Europese onderhoudsbeurt en keuring sinds anderhalf jaar J
