Turkije, het leven zoals het is...

Turkije, zoals wij het beleefden…

- Turkije telt enorm veel tankstations, van Shell, BP, Total tot Bpet, Starpet en Turkpet. Je zou je afvragen waarom, want diesel is hier zeer duur. We betalen gemiddeld 3 Turkse lira per liter, wat neerkomt op zo’n 1,50 euro per liter. En dan zoeken we er nog de goedkoopste stations uit!

- De “legende” over Turkse wagens klopt trouwens: elke wagen is hier uitgerust met aan alle ramen…een gordijn :-)

- Wij vinden de Turkse bevolking zeer vriendelijk. In elk dorp waar de tijd lijkt stil te staan, werden we door oud en jong, begroet met een brede glimlach en een zwaaiende arm. Van de zogenaamde “ronselaars” waar de Trotter reisgids ons voor waarschuwde, hebben we niets gezien. Elk restaurant heeft wel zijn eigen “gastenlokker”, maar dat vind je in Brussel ook. En Jeroen had een zeer handig zinnetje gevonden om ze meteen af te wimpelen: “No thank you, maybe later”.

- De nationale lekkernijen die wij hebben geproefd zijn natuurlijk de alombekende döner kebab met lamsvlees, kip of een mengeling van geplette pistachenoten, aubergine, en pittige kruiden (na een bezoek aan de Turkse fast-food kebab-zaak, begrijpen we nu beter waarom het interieur van een Belgische pitazaak er steeds zo kitcherig uitziet); pide, plat Turks brood, belegd als pizza, en meestal in een originele houtoven gebakken; gözleme, wat een soort van pannenkoek is die men naar wens vult met kaas, spinazie, aardappelen of aubergine; mezze, hetgeen eigenlijk de verzamelnaam is voor kleine voorgerechten, de Turkse variant van tapas, gaande van zeer erg pikant, tot iets minder pikant, van yoghurt met kruiden, tot gegrilde paprika’s of andere groeten, en kaas; manti, de Turkse ravioli, gevuld met iets, maar het is ons onduidelijk wat, meestal geserveerd met een yoghurtsausje en wat pikante kruiden; en tenslotte, het nationale drankje: ayran, wat eigenlijk drinkyoghurt is, aangelengd met water en zout. Sommige restaurants maken het zelf, maar er is ook een kant-en-klare versie op de markt, gewoon je rietje door het dekseltje en slurpen maar. Zeer verfrissend en met een “blussend” effect na het pikante.

- We leerden enkele woorden Turks: merhaba is hallo, Belçika is België, dikkat is opgepast, banka is bank, iç (weet niet zeker hoe je het schrijft) betekent getrouwd, meestal wordt het ook vergezeld van een zeer grappig gebaar met de twee wijsvingers.

- Wat vooral Els is opgevallen - die heeft dan ook het meeste tijd om de buitenwereld te observeren tijdens de ritten van hier naar daar – zijn de vele leegstaande hotels, restaurants en ook huizen. In plaats van kleinschalig te beginnen, bouwt men onmiddellijk een hotel met 100 kamers of een restaurant met 200 zitplaatsen. Terwijl er misschien nog geen 100 mensen die dag voorbijkomen…

We hadden ons bezoek aan Turkije graag wat langer gezien, maar ons uitgesteld vertrek uit België, de mindere weersomstandigheden hier, en onze afspraak in Jordanië met Dimitri, Filip en de visakaart van Els, maken dat we er binnen een paar jaren, zeker nog eens zullen terugkomen!