Na een lekkere buffetlunch bestaande uit Tanzaniaanse specialiteiten (banana stew, beef stew, chapati's) en een slapeloze nacht in Arusha reden we opnieuw richting Nairobi. De confrontatie met de eeuwige "traffic jams" was geen lachertje, maar op de camping wactte een pakket van thuis op ons (en een goede wifi-internetverbinding :-)) dus... baanden we ons een weg in het drukke stadcentrum van Nairobi. We sloegen de nodige voorraden in, werkten onze site bij en reden toen richting het Masai Mara National Park. Het werd één van de hoogtepunten van onze reis. Eerst daalden we - op goed onderhouden asfalt- vanuit Nairobi af naar de Rift Valley, met prachtige uitzichten op de omliggende savanne en de rotsformaties waardoor ze worden omringd. Nadien werd "de weg" een marteling voor onze auto en onze zenuwen. We startten met 70km asfalt met grote gaten, zo groot dat je ze onmogelijk allemaal met vier banden kon omzeilen.
Eén van de bevestigingen voor onze zandladders aan de zijkant van de auto begaf het door de vele trillingen. Terwijl we dit aan het fiksen waren, kwam de eerste nieuwsgieringe Masai ons al begroeten (om nadien nauwkeurig elk van onze bewegingen te observeren). Nadien kwamen er nog 40km op zeer rotsige gravel met putten en eindeloze "washboards" (harde golfplaatmotiefachtige ondergrond). Tegen 17u bereikten we de poorten van het nationaal park. We schraapten onze laatse 120 dollar bij elkaar, alweer onder het alziend oog van nieuwsgieringe vrouwelijke Masai. De rangers waren ons gunstig gezind en lieten ons nog binnen.
We zagen op anderhalf uur tijd meer dieren dan in de andere parken die we bezochten: een kudde Afrikaanse buffels op nog geen meter van onze auto, allemaal met hun neus in de wind, onze geur opsnuivend (en wij die van hen :-)); een leeuwin, jagend op een aantal reuze-wrattenzwijnen wat lager op de helling; impala's, Thompson-gazelles en andere bambi-achtigen in grote troepen; net zoals zebra's en giraffen. In het donker verlieten we het park en zochten onze eerste community-campsite op. Deze campsites worden allen gerund door Masai. Het is wel grappig om ze in hun traditionele felgekleurde gewaden en hun eeuwige stok, druk doend met hun gsm, te zien lopen, meestal met een kudde koeien rond zich.
De volgende morgen, bij het ochtendgloren (NOT, het regenseizoen is hier begonnen en we moesten wachten tot onze tent was opgedroogd), maakten we ons op voor wat bijna 120km safari zou worden in het mooiste nationaal park wat we tot nu toe bezochten. We hoefden niet naar de dieren te zoeken, ze waren in grote getalen aanwezig: grazend, dollend (de apen dan), rustend, grappig lopend (de struisvogels)... Het steeds veranderend landschap, savanne afgewisseld met heuvels, doorkliefd met vele rivieren (waaronder de beroemde Mara-rivier waar in juli en augustus de migratie van de gnoes plaatsvindt), grasweilanden zo groot als honderd voetbalvelden, met op de achtergrond de donkere wolken van een dreigend en naderend onweer... de uitzichten waren hemels. Met spijt verlieten we net voor het donker het park. Hier komen we zeker nog eens terug! Na een nacht, met alweer regen zonder ophouden, bereidden we ons voor op een helse rit, terug richting het asfalt. Het was minder erg dan de heenrit, maar de regen zorgde er wel voor dat we een aantal aardige rivercrossings op het programma hadden staan.
"Fun driving", er hangt modder tot op ons dak :-) Bij valavond bereikten we de camping aan Lake Naivasha. De camping was langs de zijde van het meer volledig afgezet met een afsluiting onder hoogspanning, als bescherming tegen de nijlpaarden die er 's nachts komen grazen. We zagen er geen, maar hoorden ze wel "brullen" die nacht. 's Ochtends werden we gewekt door aapjes op onze daktent. Ze klommen ook op onze ladder en Els slaakte een gil die het hele kamp wakkerschudde, bij de aanblik op enkele centimers afstand met de nieuwsgierige smoel van een doodskopaapje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten