Een hele dag vliegen richting het oosten zadelde ons bij aankomst in Bangkok met een enorme jetlag op :-) Onze eerste uren op Thaise bodem spendeerden we dan ook in bed.
Maar om ons bioritme niet helemaal overhoop te gooien, trokken we enkele uren later toch nog de stad in voor een eerste verkenning. De stad zelf is enorm, 11 miljoen mensen wonen hier! Of misschien wel 2 miljoen meer want niemand schijnt het echt te weten. Je komt ogen tekort om de duizenden dingen te observeren: het immense verkeer met zijn eeuwige files, de verschillende eetstalletjes aan de kant van de weg en de verkopers die hun spullen (van huis-,tuin- en keukengerei tot ondergoed, amuletten, plastieken dozen, lottobiljetten en handtassen) uitstallen, de schitterende tempels, de hypermoderne winkelcentra, het overaanbod aan goedkope (namaak)spullen (we hadden gewoon zonder rugzak kunnen vertrekken en hier ons reispakket samenstellen :-))...Een explosie aan prikkels die je nauwelijks de baas kan.
We maakten al snel vlot gebruik van de talrijke openbare vervoerssystemen die deze wereldstad rijk is: metro, skytrain, tuk-tuk en nog meer fun: de taxiboot op de rivier Chao Phraya die zich door Bangkok slingert. Geweldig! Je zit met honderen anderen op zo'n boot gepropt, als sardienen in een blik (effen aan je neus krabben is onmogelijk); als je een halte nadert vaart de boot er op volle kracht naartoe, botst tegen een aantal autobanden die er als buffer zijn tegengebonden, waarna de beheerders van de boot met een niet-aflatend fluitconcert aan de bestuurder, die helemaal vooraan zit, te kennen geven of de boot dicht genoeg tegen de kade ligt en of er nog mensen aan het op- en afstappen zijn. Dat op-en afstappen gebeurt zo chaotisch dat Els er gewoon de slappe lach van kreeg.
Op zaterdag trokken we naar de Chatuchak-weekendmarkt waar je zonder een plan en een goed gevoel voor oriëntatie hopeloos verloren zou lopen of nooit zou vinden wat je eigenlijk zoekt. Al is dat misschien ook niet echt de bedoeling :-)
De dagen erna struinden we door Chinatown en de Indische wijk, bezochten de verschillende markten en uiteraard ook het Groot Paleis (of de Wat Phra Kaeo ("wat" is "tempel" in het Thai) en de Wat Pho, de oudste en grootste tempel van Bangkok, met het beroemde beeld van de liggende Boeddha. Het kost je ogen wat tijd om te wennen aan de explosie van kleuren, het schitteren van de stukjes glas waarmee de gebouwen zijn versierd en de soms vreemde gebeeldhouwde figuren die de tempels lijken te bewaken. En als je de 45m lange Boeddha ziet liggen met de heimelijke glimlach rond zijn lippen, kan je alleen maar dromen over het nirwana :-)
Maar om ons bioritme niet helemaal overhoop te gooien, trokken we enkele uren later toch nog de stad in voor een eerste verkenning. De stad zelf is enorm, 11 miljoen mensen wonen hier! Of misschien wel 2 miljoen meer want niemand schijnt het echt te weten. Je komt ogen tekort om de duizenden dingen te observeren: het immense verkeer met zijn eeuwige files, de verschillende eetstalletjes aan de kant van de weg en de verkopers die hun spullen (van huis-,tuin- en keukengerei tot ondergoed, amuletten, plastieken dozen, lottobiljetten en handtassen) uitstallen, de schitterende tempels, de hypermoderne winkelcentra, het overaanbod aan goedkope (namaak)spullen (we hadden gewoon zonder rugzak kunnen vertrekken en hier ons reispakket samenstellen :-))...Een explosie aan prikkels die je nauwelijks de baas kan.
We maakten al snel vlot gebruik van de talrijke openbare vervoerssystemen die deze wereldstad rijk is: metro, skytrain, tuk-tuk en nog meer fun: de taxiboot op de rivier Chao Phraya die zich door Bangkok slingert. Geweldig! Je zit met honderen anderen op zo'n boot gepropt, als sardienen in een blik (effen aan je neus krabben is onmogelijk); als je een halte nadert vaart de boot er op volle kracht naartoe, botst tegen een aantal autobanden die er als buffer zijn tegengebonden, waarna de beheerders van de boot met een niet-aflatend fluitconcert aan de bestuurder, die helemaal vooraan zit, te kennen geven of de boot dicht genoeg tegen de kade ligt en of er nog mensen aan het op- en afstappen zijn. Dat op-en afstappen gebeurt zo chaotisch dat Els er gewoon de slappe lach van kreeg.
Op zaterdag trokken we naar de Chatuchak-weekendmarkt waar je zonder een plan en een goed gevoel voor oriëntatie hopeloos verloren zou lopen of nooit zou vinden wat je eigenlijk zoekt. Al is dat misschien ook niet echt de bedoeling :-)
De dagen erna struinden we door Chinatown en de Indische wijk, bezochten de verschillende markten en uiteraard ook het Groot Paleis (of de Wat Phra Kaeo ("wat" is "tempel" in het Thai) en de Wat Pho, de oudste en grootste tempel van Bangkok, met het beroemde beeld van de liggende Boeddha. Het kost je ogen wat tijd om te wennen aan de explosie van kleuren, het schitteren van de stukjes glas waarmee de gebouwen zijn versierd en de soms vreemde gebeeldhouwde figuren die de tempels lijken te bewaken. En als je de 45m lange Boeddha ziet liggen met de heimelijke glimlach rond zijn lippen, kan je alleen maar dromen over het nirwana :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten