Maandag 29 november werden we om 8u stipt (not Egyptian time) verwacht aan de kantoren van de "verkeerspolitie" om onze Egyptische nummerplaten in te leveren. Na wat wachten werden we door de bevoegde beambte begeleid naar de haven waar de nodige grensformaliteiten werden afgehandeld en we een duizelingwekkend bedrag (naar Egyptische normen) dienden te betalen voor de overtocht van onze wagen.
Wachten werd zowat onze voornaamste bezigheid die dag. We maakten aangenaam gebruik van die vele tijd door praatjes te slaan met de mede-overland-ferryreizigers. Ondertussen stroomde de haven vol met een bontgekleurd gezelschap aan andere reizigers (voornamelijk Soedanezen) en hun "reiswaar": van volgestouwde koffers, kinderwagens en -speelgoed, voedingsmiddelen en -voorraden, tot televisies en allerlei andere elektronische toestellen. En alles moest ofwel de passagiersboot op, ofwel één van de vele pontons. Wij met de wagens dienden te wachten tot alles was ingeladen. Aangezien de kapitein nog graag diezelfde dag vertrok (en wij uiteraard ook, want we zaten al van 9u in de haven te wachten), moesten voor zonsondergang in allerlijl de laatste vier wagens bovenop een volgeladen ponton worden gereden. Dit onder de deskundige en allerlei tegenstrijdige aanwijzingen van de Egyptenaren :-) Eindelijk stond onze jeep "veilig en wel" op het ponton, klaar om te vertrekken. Het voelde raar om hem, na twee maanden constant "samen" te zijn, achter te laten terwijl onze ferry het kalme Nasser-meer opvoer :-)
Na een korte, koude nacht in openlucht op het dek, als sardientjes in een blikje, konden we bij een vroege ochtendzon van op het dek een glimp opvangen van Abu Simbel. Tegen de middag bereikten we eindelijk Wadi Halfa, de "haven" aan de Soedanese kant van het Nasser meer. Nu kon het wachten op het autoponton beginnen… Alweer… :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten