Ethiopië, het leven zoals het is

We waren al "gewaarschuwd" dat Ethiopië een andere planeet lijkt, en dat is het ook!

- Ethiopië kent een andere kalender en tijdsrekening. 's Morgens als het bij ons 6 uur is, is het voor hen 0 uur en de dag begint van dan te tellen. Kerstmis vieren ze op 7 januari en Nieuwjaar al helemaal niet. Ethiopiërs zijn heel erg christelijk (orthodox) en als ze bidden dragen ze een wit geweven laken om zich heen gedrapeerd. In tegenstelling tot alle andere Afrikaanse landen vind je hier nergens vuil langs de weg. Mannen lopen hier rond met een stok of een kalasjnikov, vrouwen met een felgekleurd parasolletje tegen de zon. Men denkt hier (vrouwen weten natuulijk dat dit een vaststaand feit is) dat vrouwen sterker zijn dan mannen. Je ziet dus steeds vrouwen zeulen met water of grote hopen hout of stro op hun rug, waaronder je nauwelijks iemand kan onderscheiden. Mannen zitten langs de weg te keuvelen...(lees: niksen) Als Ethiopiërs "ja" willen zeggen, halen ze heel snel diep in, zodat je enkel dit grappig geluid hoort, daarbij fronsen ze ook met hun wenkbrauwen :-)

- De natuur is prachtig. In het noorden: steile rotsen met prachtige vergezichten, duizelingwekkende afdalingen; centraal in de Rift Valley: vogelrijke meren en meer naar het zuiden: woestijngebied. Maar de wegen zijn verschrikkelijk, zo erg zelfs dat van onze achterbanden verschillende brokken zijn afgescheurd, dat van de washboards te rijden ALLE vijzen los gaan staan, deksels van potten los komen, eieren spontaan openbarsen en dat er elke avond voor het slapengaan kilo's zand en stof uit de wagen moest worden gestoft :-)

- Ethiopië heeft bijna 85 miljoen inwoners en dat hebben we gemerkt. OVERAL zijn mensen! Als je 's morgens vroeg in een hotel of op een camping uit je tent komt gekropen, staan er minstens 15 mensen elk detail van je handelingen te observeren, en niet op enkele meters afstand, nee, op enkele millimeters afstand :-) De wegen lopen vol mensen en dieren. Niemand kan zich hier een wagen veroorloven dus moeten ze kilometers lopen naar de dichtsbijzijnde waterput, of zeulen met hout, of met koopwaar op weg naar de markt. Als we stopten om een foto te maken of iets te kopen, werden we onmiddellijk omsingeld door een horde mensen.

Mijnheer pastoor van het Pantaleon klooster

- Reizen in Ethiopië kruipt in de kleren. Mensen hebben hier werkelijk niets. Buiten Addis hebben we zo goed als geen stenen huizen gezien. Elk klein gehucht heeft de stempel van één of andere hulporganisatie, van USAid, de Europese Unie en NGO's tot particuliere initiatieven. We hebben kinderen gezien van 2, 3 jaar die samen met een ouder broertje of zusje van 5 à 7 jaar, de geiten en ander vee hoeden, of met een typisch geel bidonnetje water halen en dit kilometers ver moeten terugdragen op hun rug. En mensen, vooral kinderen, vragen ook overal om geld (money, money, money maal een keer of tienduizend), of een balpen, of kledij of schoenen. Het houdt nooit op. Als ze blanken in een wagen zien, of ergens anders, lopen ze naar ons toe en steken hun hand uit. We reden eens een afdaling met meer dan 20 haarspelbochten en drie kinderen hadden de moed en de energie om elke haarspeldbocht naar beneden te lopen om ons daar op te wachten en ons iets te vragen. Wij gaven nooit iets, omdat hun gedrag voortkomt uit het feit dat sommige toeristen of hulporganisaties geld en andere spullen uitdelen en de lokale bevolking dit op de duur vanzelfsprekend gaat vinden en zelf niets onderneemt om hun levenssituatie te verbeteren. Wij gaven enkel voor bewezen diensten: auto wassen, ons rondleiden in een dorp op zoek naar iets, de gidsen,..enz. en aan mindervaliden, omdat deze mensen volledig op zichzelf zijn aangewezen in een land als Ethiopië. Er zijn ook heel wat achtergelaten en misbruikte kinderen. Een gemiddeld gezin heeft meer kinderen dan het financieel aankan, maar kinderen worden hier eerder gezien als een bron van inkomsten of worden "doorgegeven" aan nabije of verre verwanten om daar te werken, met alle gevolgen vandien. Van familiewaarden of een hecht gezin is hier in de meeste gevallen geen sprake. Voor het overgrote deel van de bevolking betekent elke dag een strijd om te overleven!

Pelgrims in Lalibela

Ethiopië is een prachtig land. Je voelt hier een mystieke sfeer die je nergens anders tegenkomt en die voortkomt uit het samenvloeien hier, doorheen de eeuwen, van verschillende culturen. Emotioneel is het zwaar om hier te reizen. Maar als je een heerlijke traditionele koffieceremonie krijgt voorgeschoteld door 2 lieve jongedames die er met de glimlach spontaan een nagelstudio-arrangement aan toevoegen (enkel de nagels van Els werden gelakt, ze boden het wel aan aan Jeroen), dan voel je de echte Afrikaanse gastvrijheid.