Jeroen en Els, het leven zoals het is

Op aanvraag van sommigen :-), een beeld van hoe het leven hier voor ons elke dag is...

- Onze auto heeft de kaap van de 300.000 km overschreden bij onze tweede doortocht in Kenia. In totaal hebben we nu al 26.925 km gereden en we zijn 203 dagen onderweg :-) We hadden al vier lekke banden (nog maar), die we zelf repareerden dankzij het inventieve en in België verboden plug-systeem. Eerst maak je het gat voldoende groot en dan boor je er, met heel veel kracht, een wiek van een soort pekgel in. Succes gegarandeerd! Ondertussen hebben we hier in Malawi wel al twee nieuwe banden moeten kopen nadat we merkten dat één van onze achterbanden op exploderen stond :-) (verslag volgt later) Buiten het doorbranden van onze alternator (wat niet onze schuld was), hadden we nog geen noemenswaardige problemen met de auto.

- Na een hele dag rijden is ons eerste werk meestal het ontstoffen van de auto, het openklappen van onze daktent en een potje koken. Voor het slapengaan lezen we in een boek of spelen een spelletje :-)

- 'Ochtends ontwaken we meestal rond een uur of acht, waarna zich hetzelfde ritueel als hierboven vermeldt herhaalt, maar dan in omgekeerde volgorde. Als ontbijt eet Jeroen meestal zijn vermaarde fruit-met-yoghurt-en-cornflakes-papje. Fruit (mango's, passievruchten, bananen, papaya's, watermeloen, ananas) is spotgoedkoop en overal te vinden (alhoewel :-), niet in Ethiopië, het westen van Tanzania en Malawi). Brood (ook genaamd: de spons) bestaat hier enkel in industriële vorm (voorverpakt in een zakje en goed laten stoven in de brandende zon) en smaakt afschuwelijk! We verlangen hevig naar het zelfgebakken brood van mama Eliane :-) Sinds enkele weken bakken we ons brood nu zelf, in een wok en gewoon op het gasvuur. Heerlijk!

- We rijden niet elke dag maar blijven toch over het algemeen niet langer dan 4 nachten op dezelfde plaats. Dan keert de nomade in ons terug :- ) en moeten we ons verplaatsen. Tijdens het rijden stoppen we gewoon langs de weg om te plassen of... Niet in een restaurant of bar, want die WC's zijn dikwijls meer basic dan een plasje in de "bush". Els heeft gelukkig ook een "Travel John" bij zich. Het is een zak die 800cc urine aankan, herbruikbaar en hersluitbaar is en de vloeistof omzet in een soort gel (ja, zoals in een pamper). Bijgevolg kan het gebruikt worden indien stoppen langs de weg geen optie is wegens te veel toeschouwers (zoals in Ethiopië) of als de auto omsingeld is door hippo's. Dit heeft al tot hilarische situaties geleid. Beeld je Els in met haar broek tot op haar knieën en witte plastieken handschoenen aan (voor het geval de Travel John toch lekt), plassend op de passagiersplaats terwijl Jeroen zachtjes een politiecontrole nadert, die de auto deze keer wél stopt (terwijl we alle andere vorige keren zomaar mochten doorrijden).

- We kamperen altijd. We kunnen de keren dat we in een hotel sliepen op ons ene hand tellen. De meeste campsites die we tot nu toe bezochten, waren vrij rudimentair. Als er water was (uit een kraan, uit een meer of uit een tonnetje, herkomst onbekend) zijn we al tevreden. Electriciteit maakt het nog iets aangenamer en een warme douche is gewoon pure luxe. Natuurlijk zijn er plaatsen die er bovenuit schieten, zoals Strawberry Fields Camp in Konso (Ethiopië) omwille van de geweldige eco-vriendelijke wc's en douches (zonder kakkerlakken :-)), Jungle Junction in Nairobi omwille van zijn gratis draadloos internet :-), MamboViewpoint Camp in Mambo (Tanzania) omwille van de schitterende locatie, Naiberi River Camp in Eldoret (Kenia) omwille van het heerlijke Indische eten, Lukwe Camp in Livingstonia (Malawi) omdat we er eindelijk nog eens "Vlaams" konden praten met de Belgische eigenaar, lekker verse producten uit zijn tuin aten en een adembenemend uitzicht hadden over Lake Malawi,... en we weten zeker dat er nog andere zullen volgen :-)

- Bepaalde stukken van onze reis hebben we, omwille van de veiligheid, samen gereden met andere overlanders. Het overgrote deel van de tijd zijn we enkel met ons twee en dat bevalt ons super! We genieten van de vrijheid om te kunnen doen wat we willen. Na een aantal dagen samen reizen met mensen die je niet echt goed kent, komen de kleine ergernissen boven, de ene wil dit, de andere niet, de ene geeft meer geld uit dan de andere... Niet altijd even makkelijk. We komen wel dezelfde overlanders hier en daar tegen, soms na enkele weken of maanden en dan is het altijd een gezellig weerzien en bijpraten. We hebben nog maar één Belgisch koppel tegengekomen die ongeveer dezelfde reis maakt (we noemen ze Ma en Pa omdat ze de leeftijd hebben van onze ouders), de overige veel voorkomende nationaliteiten zijn Nederlanders, Duitsers, Britten en vooral Zwitsers.

- Als we niet aan het rijden zijn, zijn we vooral bezig met: het checken van onze auto op mankementen of gewoon controle, markten afschuimen voor onze mondvoorraad, de was doen (met de hand, welteverstaan), onze auto uitmesten en spullen herschikken, lezen (in reisgidsen vooral), berichtjes zoals deze schrijven, brandhout sprokkelen voor ons volgende kampvuur (we dragen het hout dan mee op het dak van onze auto), locals of andere reizigers lastigvallen voor informatie omtrent de toestand van de wegen of leuke campsites, zelfhygiëne (zeer belangrijk volgens Jeroen),brood bakken, apen rond onze kampplaats observeren, sterren kijken vanuit onze tent, aan het kampvuur zitten, locals observeren :-), fantaseren over toekomstige reizen en de laatste tijd: dromen over al dat lekkere eten thuis... :-) We hebben ons al aardig aangepast aan het Afrikaanse ritme dus alles verloopt wat trager dan het gemiddelde jachtige leven dat we anders in Europa leiden. Ons motto is dan ook: volop genieten!