Regenseizoen in Tanzania

Via Mbarara en Masaka reden we richting de grens Oeganda-Tanzania. In Masaka ontmoetten we een grappige Nederlandse dame die ons inwijdde in de geheime wereld van de Oegandese huwelijkscultuur. Zo was er onder andere het verhaal van "de tante onder het bed". Aangezien de Oegandese jeugd niet of nauwelijks wordt voorgelicht, gebeurt het wel eens dat bij het naderen van de eerste huwelijksnacht, spanning optreedt aangaande wat er eigenlijk die nacht dient te gebeuren, en vooral hoe. Daarom is het in de traditionele Oegandese huwelijkscultuur de gewoonte dat er die nacht een oudere "tante" onder het bed zit om "aanwijzingen" te geven. Trouwens niet alleen in woorden, maar ook in daden :-) We lachten ons een breuk. Een aangename ontspanning vooraleer we de, door het regenseizoen, moeilijke route via West-Tanzania naar Malawi reden. Nadat we de auto nog eens volgetankt hadden in Bukova aan de Tanzaniaanse kant van het Victoriameer, stonden ons meer dan 1300km "dirt road" te wachten. Geen asfalt, geen steden van betekenis, alleen maar modder (heel veel modder), regen, hevige tropische onweders die de lucht bijna lijken te doen openbarsten, overspoelde wegen,"river crossings", geblokkeerde of gekantelde trucks, noodgedwongen bushcamps, gevriesdroogd eten uit zakjes en noedelsoepjes...



Jeroen en zijn modderbotjes



Zebra's als huisdieren in Kigoma

De "weg" in W-Tanzania

Maar er was natuurlijk ook de pracht van het Lake Tanganyika, en de natuur, de ongereptheid en immense uitgestrektheid van dit stuk Tanzania. In Kigoma en Kipili namen we een verfrissende duik in het meer, bakten verse vis op de barbecue en genoten van een romantisch driegangendiner bij een ondergaande zon boven de Congolese bergen aan de overkant. In één van de andere kleine dorpjes die we doorreden was net een truck, volgeladen met bakken bier, door de modder geslipt en gekanteld. Een massa troepte zich samen op en rond de truck om te redden wat er te redden viel. Zelfs gebroken flessen met nog wat bier in, werden ter plekke "gekleind" :-) en overal glipten mensen weg met bakken bier. De enige politieman ter plekke kon de menigte niet de baas.

Ondanks de regen die met bakken uit de hemel leek te vallen, was er bovenal de vrolijkheid en het eeuwige optimisme van de Tanzanianen. Overal kregen we de duim omhoog, want weinig blanken (durven) deze tocht te ondernemen in het regenseizoen. Een motorrijder die net een rivier was doorgewaad en van kop tot teen onder een laag druipende modder zat, gaf ons een brede glimlach en een enthousiast "jambo" toen we hem vroegen of hij ok was. En als we op een bepaald moment toch dreigden vast te zitten, kwamen van alle kanten mensen ter hulp aangesneld met een schop in hun handen (om te graven uiteraard) :-)

Bushcamp in W-Tanzania

Keer op keer verbaasden we ons tijdens deze moeilijkere tien dagen, over de Tanzanianen en de Afrikanen in het algemeen. De meesten hebben een hard leven met weinig mogelijkheden of kansen en lijken zoveel sterker dan wij westerlingen. Ze verdragen veel meer van elkaar, zijn zeer inventief bij moeilijke situaties en toveren, ondanks alles, steeds een glimlach te voorschijn.

Hippo-pool aan Katavi NP

We waren opgelucht toen we eindelijk terug asfalt vonden nabij Tunduma en een kleine supermarkt in Mbeya. We lieten ook onze auto grondig wassen (dat was al geleden van onze eerste doortocht in Kenia anderhalve maand geleden). De man van dienst vroeg ons verbaasd waar we ergens in zijn land die plakkerige klei-achtige rode modder (hier noemen ze het black cotton) hadden gevonden :-) Hij spendeerde meer dan drie uur, wrijvend en poetsend, met water onder hoge druk, aan onze wagen. Nadien was hij zo fier als een gieter omdat we hem het wisselgeld van de afgesproken prijs lieten houden... wat neerkwam op anderhalve euro...?! Tenslotte genoten we van een dag geen kilometer-vreten, vooraleer we weer afdaalden in de Rift Valley en het hete Malawi binnenreden.

Zonsondergang boven Lake Tanganyika ik Kipili