Een (bijna) geflipte rit in South Luangwa NP

Op ons "to visit" lijstje voor Zambia stond South Luangwa NP hoog gerangschikt. We hadden er dus met plezier de lange rit off road voor over... of toch niet? :-) Na een helse tocht door putten, over rotsen, langs talloze wegenwerken (aan een weg die (nog) niet bestond), namen we ons voor de volgende kilometers tot Kaapstad enkel nog over asfalt te rijden.

We kampeerden op een idyllische plek aan de Luangwa rivier, die één van de natuurlijke grenzen vormt van het park. De rivier zat boordevol nijlpaarden (of hippo's in de volksmond). En aangezien dieren zich niet in een nationaal park laten opsluiten, werd de kampplaats ook geregeld bezocht door apen, olifanten en giraffen. Echt wildlife kamperen, geweldig! De nodige voorschriften werden meegedeeld en voorzorgen werden genomen om een confrontatie mens-dier te vermijden. Zo werd ons aangeraden alle voedsel in een afgesloten box te bewaren, zeker ook de appelsienen aangezien olifanten er dol op zijn en je auto anders beschouwen als een megagroot conservenblik dat koste wat het kost MOET geopend worden. We werden steeds begeleid als we na zonsondergang van of naar de kampplaats liepen en er werd ons op het hart gedrukt eerst even met een lichtje heen en weer te zwaaien vooraleer je van het daktenttrapje afdaalt voor een nachtelijk WC-bezoek. Goede tip trouwens want die nacht vrat een drietonner hippo al het gras rondom onze auto weg (we werden eigenlijk gewekt door het schuren van het gras langs de tong van de hippo, tien keer het geluid van een koe die eet), net op het moment dat ik een plasje wou gaan maken. Niet dus :-) In plaats daarvan konden we het beest, en de rest van zijn familie in de buurt, van zeer dichtbij observeren :-)

We boekten via de kampplaats, een georganiseerde "night drive". Met een jeep omgebouwd tot safaricar, met volledig open zitplaatsen (!), reden we tegen net voor zonsondergang het park binnen. Uiteraard is het de bedoeling vooral nachtdieren te spotten, maar we konden ook van zeer dichtbij olifanten gadeslaan en de mannelijke strijd van impala's om de bronstige vrouwtjes :-) Net voor het donker zagen we drie leeuwinnen met een welpje, liggend op hun rug met de poten omhoog, genieten van de warme avondzon. Nadien werd de tocht vermoeiend. Met een immens spotlicht schijnen ze de hele tijd, al rijdend, van links naar rechts (alsof je een tennismatch volgt), speurend naar jagende leeuwen, of schuchtere luipaarden. We zagen geen van beide :-) Wel zagen we heel wat grazende hippo's, met hun zachtroze dikke achterste en bolle buik boven korte poten, jagende civet en genetkatten, en vooral heel veel muggen en ander vliegend ongedierte :-) Maar het was een fijne ervaring om eens niet bezorgd te hoeven zijn over het welzijn van onze eigen auto en om allebei rustig het wildlife te kunnen bekijken!

De volgende morgen reden we zelf, met onze wagen, in alle vroegte (ja, vóór 6 uur :-)) het park binnen. We zagen immense krokodillen die zich op de rivierbedding opwarmden in de ochtendzon, naast tal van ander veel voorkomend en al veel gezien wild :-) We wilden leeuwen zien! Na wat heen en weer gerij besloten we een safaricar te volgen, en dat werd een goede gok. Nog geen 5 minuten later, reden we tot 2m van een leeuwin, die zich helemaal niets aantrok van alle commotie rond zich :-) We bleven de safaricar volgen, maar raakten hem kwijt na een korte sanitaire stop. Dan maar, vertrouwend op de gps, zelf wat tracks uitproberen. Het pad dat we volgden, vernauwde zich steeds meer en liep uiteindelijk dood... Terugkeren was de enige optie. Door de vele regen vormen zich bij heuvels echter diepe greppels en één van die greppels met verborgen grondwater werd bijna het einde van onze reis (voor onze wagen dan toch). We slipten en de auto bevond zich in een hoek van 45 graden, met het linker voorwiel 1m van de grond en het rechterachterwiel verankerd in de modder. En natuurlijk bevonden we ons, alleen, in the middle of nowhere, omsingeld door grote hopen olifantenshit :-)

Speciaal voor "de wittten" en Luc van het labo

Nadat de allereerste paniek zich van ons meester had gemaakt, kwam het logisch verstand terug. Dankzij de deskundige rijervaring van Jeroen en millimeterwerk van Els bij het uitlijnen van een escape-route, raakten we, zonder enige hulp van buitenaf, uit onze hachelijke positie :-) Achteraf kunnen we erom lachen en vinden we het jammer dat we geen foto hebben, maar op het moment zelf vlogen de Vlaamse vloeken in het rond :-) We hielden er enkel een nieuwe deuk in de wagen aan over, en nog een grotere afkeer van off road rijden, helemaal alleen. Op de terugweg naar de kampplaats bleven we braafjes op de hoofdweg. De rest van de namiddag bekwamen we, na onze "paasbrunch", van de ervaring, liggend aan het zwembad ,met een grote cocktail in ons hand en zicht op de ondergaande zon boven de Luangwa rivier, begeleid door het gebrul van de hippo's als achtergrondorkest :-)