Het ene nationale park... is het andere niet

Baines baobabs

De volgende dag maakten we een uitstap naar het Nxai Pan National Park. Pans zijn eigenlijk seizoensgebonden ondiepe poeltjes van water die vooral tijdens en vlak na het regenseizoen water bevatten en een drinkplaats vormen voor wild. Hier en daar was de Nxai Pan nog nat, maar we slaagden er toch in Baines Baobabs te bereiken. Midden in de vlakte stonden een zestal enorme mooie baobabs, een spectaculaire plaats. We haalden onze stoelen uit en genoten volop van het uitzicht en de rust. Nadien zetten we onze tocht verder naar de echte Nxai Pan. We zagen een filmcrew en dankzij hen ook twee leeuwinnen :-) We spotten ook de hier veel voorkomende prachtige oryx die in grote groepen over de immense grasvlakten bewogen. Voor het overige bakten we in onze wagen, want de pan is begroeid met laaggroeiende vegetatie, en verzamelden we wat extra krassen op onze wagen door de doornen van de acaciastruiken :-)

Zonnebadende aasgieren

Drie nachten op Planet Baobab waren meer dan genoeg en we reden verder naar Maun. Het was tijd voor een groot onderhoud van onze wagen. Hij werd door twee Zimbabwaanse garagisten van onder tot boven geolied :-) en nu hij kan er weer tegen voor de volgende 5.000km. De enthousiaste verhalen van twee Nederlandse toeristen over het Moremi NP verleidden ons tot het kopen van toegangstickets voor het park. In onze gids waarschuwden ze voor de grote overstromingen die Moremi teisteren sinds 2009, maar de Nederlanders overtuigden ons dat geen enkele poel water onmogelijk is over te steken. Overnachten in een nationaal park geeft je een hele andere ervaring, omdat je allerlei geluiden hoort en dieren ziet, die je anders, overdag, niet te zien of horen krijgt, zoals het brullen van leeuwen of het angstaanjagend lachen van hyena's. Maar overnachten in een nationaal park heeft meestal ook een ander prijskaartje :-) Maar we dachten, nu of nooit.

Zebra's op de Nxai Pan

Vol verwachting reden we de lange weg van Maun naar Moremi... Ons bezoek aan het park werd een teleurstelling. We hadden een nacht geboekt op de Third Brigde campsite en zoals de naam verraadt, moet je daarvoor eerst First en Second Bridge oversteken. Aangekomen bij First Bridge, nadat we de hele dag nog geen dier hadden gezien (buiten impala's), testten we de diepte van het water en de ondergrond. Onze tank bulderder er zich moeiteloos doorheen :-) Maar Second Bridge was ondoorwaadbaar. Zelfs te voet, stond het water hoger dan Jeroens middel. Onze hachelijke positie in South Luangwa indachtig, riskeerden we het ons niet. We probeerden dan maar andere toegangswegen naar Third Bridge... en die waren ook volledig ondergelopen met water. Bovendien schrikten we een kolonie hippo's op dus testen hoe diep het water daar was, deden we liever niet :-) Aangezien je maar in het park mag rijden tot 18u, besloten we de lange saaie 28km lange weg, op slecht zanderig terrein, terug te rijden. Aan de hoofdingang van het park trachtten we te verkrijgen dat we op de campsite daar mochten overnachten, maar aangezien deze door een andere organisatie werd gerund dan diegene die we hadden geboekt, moesten we opnieuw betalen. We baalden van de saaie dag, zonder dieren, en de door water verzadigde tracks, en besloten in het donker terug te rijden naar Maun. Daar aangekomen spoelden we de teleurstelling weg met de goedkoopste biertjes die er in de bar te vinden waren :-)