Kilometers vreten...

Palmwag concessie

Euphorbia Damara, uiterst giftige plant

We namen een andere route zuidwaarts vanuit Opuwo en reden via dorpjes met zeer toepasselijke namen zoals Bergsig en Wereldsend, naar Sesfontein. Op onze weg hierheen deden we talrijke lifters een plezier door ze een zeer oncomfortabele rit cadeau te doen in het stoffige achterste van ons "bakkie". Openbaar vervoer in een uitgestrekt land zoals Namibië is onbestaande buiten de grote steden (en zelfs dat woord is voor de meeste grote steden al overdreven :-)), vandaar dat vele Namibiërs gewoon al beginnen wandelen (ook al moeten ze honderden kilometers afleggen) en op goed geluk wachten tot er een auto voorbijkomt (en we kunnen ons voorstellen dat dat voor sommige trajecten toch wel meerdere dagen kan duren :-)). Toeristenauto's zijn een gegeerd doelwit, aangezien wij nooit betaling eisen voor de gunst, terwijl de weinige Namibiërs met een auto dat wel verwachten.

Tweepalmen in Palmwag

Na een nacht op een community-run campsite (alweer verlaten, low season) reden we richting Palmwag. Verscheidene stukken land in Namibië zijn exclusief toegewezen aan een welbepaalde touroperator die instaat voor het onderhoud, maar er ook de vruchten (inkomsten) van plukt. De concessies hebben hun eigen wild en game drives. Eigenlijk zijn het een soort van kleine private dierenparken. We maakten er een natuurwandeling met een gids op de Palmwagconcessie met een oppervlakte zo groot als België (om je een idee te geven van de immensheid van dit land). Hij was een bron aan informatie zowel op natuurkundig als historisch gebied. Hij toonde ons allerlei enkel hier voorkomende bizarre en zeldzame planten en vertelde ons hoe het leven was als vluchteling voor het Apartheidsregime.

Rotsgravering in Twijfelfontein

Bij ons vertrek uit Palmwag gaven we een schooljongen een lift richting Khorixas. Hij stond al drie dagen te wachten op een onbetaalde lift. We mochten hem in geen geval vlak voor zijn school droppen, omdat hij al twee dagen te laat was voor de lessen... Aangezien hij in één van de dorpen woont die deel uitmaken van de Palmwag-concessie betalen zij voor hem zijn schoolgeld. Hij moet enkel goede punten scoren en kan ook op hun kosten de door hem gewenste pilotenopleiding volgen als hij bij de besten van zijn jaar hoort. Een goed initiatief waardoor de lokale bevolking toch een graantje kan meepikken van de inkomsten van zo'n concessie.

Versteend boompje van miljoenen jaren oud

Met Khorixas als basis, bezochten we het nabijgelegen Petrified Forest. Miljoenen jaren geleden, toen alle continenten nog één geheel vormden (Gondwana), stroomden er op deze plaats rivieren. Talrijke bomen werden op deze rivieren meegesleurd en strandden hier in het zand. Bedolven onder het zand trad er één of ander chemisch proces op waardoor het hout omgezet werd in steen. Een vreemde kronkel van de natuur. Om nog maar te zwijgen van de vele Welwitchia planten die je hier overal ziet. Ze bestaan uit enkel twee immense bladeren, hebben nauwelijks water nodig (vandaar dat je ze vindt in de Namibische woestijn) en de meeste exemplaren zijn meer dan 1000 jaar oud. Fascinerend! We gingen ook kijken naar de rotsgraveringen in Twijfelfontein en genoten van de prachtige vergezichten over de omgeving. Bij een BBQ en een glaasje wijn (voor de gelegenheid eens niet uit onze bekers, maar uit echte wijnglazen :-)) genoten we op toepasselijke wijze van Jeroens verjaardag-dag.

Over de zoveelste gravelroad die Namibië rijk is (stof, stof, stof!!!) reden we naar Brandberg, een soort van eilandberg te midden van de vlakten. We bezochten de "White Lady" van Brandberg (die eigenlijk geen vrouw is, maar vermoedelijk een medicijnman in trance), één van de meest gedetailleerde rotschilderingen die we tot nu toe zagen. Onze gids, lid van de Damara-stam, wijdde ons in in hun traditionele huwelijksrituelen en leerde ons de vier "kliks" waaruit hun taal bestaat. Sommige woorden hebben pas betekenis als ze voorafgegaan worden door een speciaal soort klik met de tong. Er zijn vier verschillende soorten en als wij het probeerden klonken ze alle vier hetzelfde (bij hem niet, wij bakten er gewoon niks van :-)) We genoten volop van het contact met een "echte" Namibiër en vroegen hem uit over zijn hobby's, dromen en leven. Hij vroeg ons naar onze huwelijkstradities (moeilijk uit te leggen), de prestaties van het Belgische elftal (euhm, potstampers? :-)), zocht naar verschillen tussen het Vlaams en het Afrikaans (toen hij ons onder elkaar hoorde praten), concludeerde dat "barbecue" een veel leuker woord is dan "braai", en kon maar niet geloven dat wij met meer dan 11 miljoen in een land wonen zo groot als de Palmwag-concessie :-) We sloten de dag af met een onvergetelijke zonsondergang boven de Brandberg.


Twijfelfontein: beestjes uit een rots gehouwen