De "must-do's" van de Western Cape

De volgende dag reden we in de gietende regen naar één van de meest legendarische plaatsen van Zuid-Afrika, en zelfs van het hele Afrikaanse continent: Cape Agulhas. Geografisch gezien ontmoet de Indische Oceaan hier de Atlantische Oceaan op het meest zuidelijke punt van het Afrikaanse continent. Menig schip vond hier, voor de rotsige kust, zijn graf, zelfs tot op de dag van vandaag. Na ons avontuur van het afgelopen jaar, vormt dit voor ons een soort van mijlpaal en eindpunt: we hebben het gehaald en één van onze dromen gerealiseerd! We werden bijna weggeblazen door een hevige storm en gezandstraald door de regen, maar we genoten intens van het moment.

Weer waren de weergoden ons gunstig gezind (volgens ons lag het aan Kristin en Jonas) en konden we in Hermanus een boottocht naar de walvissen ondernemen. Boten zijn helemaal mijn ding niet en de winterzee leek me ruwer dan tijdens alle andere gedwongen boottochten die ik al heb moeten ondergaan :-), maar eens je die enorme, logge, maar toch sierlijke en nieuwsgierige dieren naast de boot ziet opduiken, lijkt de angst ver weg. De stilte op de boot sprak boekdelen. We werden als het ware begroet door de walvissen met hun zwaaiende staart en vinnen. Onvergetelijk!

Voor de vogelliefhebbers: een albatros

Kaapstad van op de Tafelberg

Van daaruit ging het langs de kust met zijn hoge kliffen en woelige zee, naar Kaapstad. Die avond hadden we, samen met Kristin en Jonas, het állerlaatste avondmaal met Thorsten en Leonie (op Afrikaanse bodem dan toch). Zij rijden van hier naar Namibië en verschepen eind augustus vanuit Walbisbaai naar Duitsland. Voor de gelegenheid gingen we voor een Zuid-Afrikaanse specialiteit: de hamburger. Vergeet McDonalds en Burger King, we aten in een speciaalzaak voor hamburgers, de meest excentrieke, originele en overheerlijke burger ooit :-)

Die burger wandelden we er 24 uur later af. Onder een stralend blauwe hemel wandelen we naar de top van de Tafelberg. Een steile en vermoeiende onderneming, maar éénmaal boven werden we meer dan beloond door de vergezichten van 360 graden :-) We moesten ons bijna haasten om voor het donker terug beneden te zijn en kregen op de valreep, eens terug op het asfalt, (dus voor de laatste 4-tal kilometer), een lift. We murwden ons met vier op de achterbank van een Peugeotje, wiens remmen danig op de proef werden gesteld bij de laatste steile afdaling :-)

De zus en ik

We vierden onze laatste avond samen met Kristin en Jonas op toepasselijke wijze en keuvelden bij een lekkere fles wijn (of 2...) na over de afgelopen twintig dagen. Voor ons was het fijn om iemand van thuis aan den lijve te laten ondervinden hoe wij het afgelopen jaar hebben geleefd en te laten proeven van het Afrikaanse continent- al valt Zuid-Afrika in geen geval te vergelijken met andere Afrikaanse landen die we doorkruisten. Maar als eerste of tweede Afrika-ervaring is het een goed begin of verderzetting. Wij hebben vooral ontzettend veel gelachen en plezier gehad: om Jonas zijn komische smoelen en Kristins opmerkingen erbij; om hun beknopte, maar hilarische samenvatting van de beste programma's die we hebben gemist; en nog zoveel meer. Voor ons zal het de terugkeer naar het Belgische leven van elke dag (misschien) vergemakkelijken omdat we nu, meer dan ooit beseffen hoeveel familie en vrienden betekenen.