Klauteren in grotten en ploeteren in het zand

Swartbergpass

Slingerend langs rustieke bergpassen en doorheen bergkloven bereikten we Oudtshoorn, wereldwijd bekend om zijn immense struisvogelfarms. Om de traditie van de Defrères in eer te houden, gingen we op de Belgische feestdag eens lekker uit eten. Jeroen, Jonas en Kristin proefden van vier verschillende soorten lokaal wild (krokodil, gembsbok, everzwijn en springbok), terwijl ik het bij de lokale specialiteit hield: een everzwijnsteak. Heerlijk!

De volgende morgen bezochten we de nabij gelegen Cangoo Caves. We opteerden voor de 'Adventure Tour'. Dit betekende dat we, na de gebruikelijke grottentoer, een beetje aan speleologie mochten gaan doen. De stalagtieten en stalagmieten waren adembenemend mooi (onze grotten van Han verbleken in het niets) en de avontuurlijke tocht achteraf benam ons (mij vooral) door de kleine openingen, met zeer toepasselijke namen als "de lijkkist" en "de postbusgleuf", en de (weinige) vochtige, warme lucht nog meer de adem :-) Maar ons bezoek werd pas helemaal gemaakt door de fantastische gids, die zwierend met zijn kontje en zijn aanstekelijke hoge lachje, niet om een grapje verlegen zat :-)

Een "promofoto" voor sandboarden :-)

Via de prachtige Swartbergpas, de Meiringspoort, en een mistige Robinsonpas (en dat terwijl onze lichten het recent begeven hadden) reden we richting de Indische Oceaan. Op een troosteloze camping in Mossel Bay trachtten we het toch nog gezellig te maken met een heerlijk warm soepje, vooraleer we onder de warme wol doken. De volgende morgen won de zon het gevecht van de dreigende regenwolken en konden we gaan "sandboarden" op de langste duinafdaling in Zuid-Afrika. Zoals de naam het zegt, lijkt het een beetje op snowboarden, maar dan op zand. Je doet het al staand, zittend of liggend op je buik, afhankelijk van de hoogte van de duin en je vaardigheid inzake snowboarden. Aangezien het de vorige dagen fel had geregend, hadden we geluk: de duinen lagen er spekglad bij :-) en dat betekende: topsnelheid halen. Het was geweldig!! Alleen het terug omhoog klauteren na een afdaling, was een afmattende bezigheid...

 

 

 

Bij toeval hadden Kristin en Jonas een 4X4 gehuurd voor hun verblijf in Zuid-Afrika en nog meer toevallig had de boer op zijn domein waar het sandboarden doorging, het meest lange 4X4 duinenparcours in de regio. De opwinding van Jonas en Jeroen was niet te stuiten. Zelfs na onze in Egypte en Soedan opgedane"zandervaring", was dit een fijn en technisch parcours. Jonas kon er maar niet genoeg van krijgen. Hij probeerde talloze malen de allerlaaste duin op te rijden maar slaagde er niet in, ondanks het mindere gewicht van zijn auto, de beklimming van 5 naar 72 meter te overbruggen. Terug naar af dan maar, via het "loser"weggetje :-) De sympatieke boer (bijna in de Zuid-Afrikaanse betekenis want hij sprak nauwelijk Engels en kon maar niet begrijpen dat wij veilig doorheen heel Afrika waren geraakt) bleek naast een sandboard- en 4x4-terrein ook nog eens over een kampplaats te beschikken, met uitzicht over een kleine baai. We genoten na van onze actieve dag en werden bijna wild toen we walvissen zagen stoeien in de baai.