Een beetje België in Zuid-Afrika

Het "bakkie" van Kristin en Jonas in een prachtig landschap

  

Ondanks onze booze-night op kosten van de eigenaar van een backpackers-lodge waar we eind juli zouden verblijven, waren we op 9 juli toch vroeg vertrokken richting de luchthaven om de Kaapse ochtendspits te vermijden. Het werd een blij en uitbundig weerzien met Jonas en Kristin. Na 10 maanden, eindelijk bezoek van thuis! Gulzig slorpten we de laatste nieuwtjes uit België op en genoten van "groetjes" van iedereen die ons thuis miste. We haalden hun volledig uitgeruste bakkie op (inclusief kampeergerei) en vierden hun aankomst met een lokale fles sparkling wine en een lekkere Indische maaltijd. De toon voor de rest van onze tijd met hen samen was gezet: lekker eten en drank :-)

De volgende morgen verlieten we Cape Town en reden via de wijnvelden van Paarl, de fruitbomen van Ceres en over diverse bergpassen door het welriekende Citrusdal met zijn felgroene bomen, overladen met citrusvruchten. We kampeerden op het domein van het Gecko Creek Nature Reserve, een prachtige locatie met zicht op de Cederberg. Jeroen en Jonas waagden een plons in het ijskoude zwembad terwijl Kristin en ik bijpraatten over typische 'zusdingen' en de laatste roddels lazen in de Belgische boekskes (speciaal voor de gelegenheid meegebracht) :-) 's Avonds genoten we van een echte Zuid-Afrikaanse braai met de nodige ingedriënten: veel vlees en wijn :-) en sloten de dag af rond het kampvuur.

Met Kristins en Jonas' tijd beperkt tot slechts 18 dagen, was er geen reden tot talmen :-) De volgende dag zetten we koers richting het noorden. Op weg naar het Augrabies Falls NP en het Kgalagadi Transfrontier NP maakten we nog een tussenstop om een wandeling te maken langs het Sevilla Bushman Painting Trail. Een leuke wandeling met stopplaatsen aan een tiental sites waar we duizend jaar oude rotsschilderingen konden bewonderen.

 

Honderden kilometers door een eindeloos, onmetelijk, vlak rotsig landschap brachten ons in twee dagen naar de Augrabies Falls, de zesde grootste waterval van de wereld. Op deze plaats dondert de Orange rivier, vanuit een rotsige ravijn, 56 meter naar beneden. Het spectaculaire aan deze waterval is vooral dat ze zich een weg baant door één van de meest droge ecosystemen van Zuid-Afrika. Na het laatste regenseizoen kenden deze watervallen echter hun hoogste waterpeil sinds tientallen jaren. De brokstukken van de houten paden en platforms lagen overal verspreid :-) We waren onder de indruk van de pracht van het uitzicht en de ontembare natuurkracht van het water, en lachten ons een breuk met de door Jonas verzonnen conversaties tussen de vele "dassies" (hyrax) die de omliggende rotsen bewonen.
 

Zoek de dassie :-)