This is the end...

Twee Belgische Landcruisers in Kaapstad

Onze laatste dagen op Afrikaanse bodem hingen we nog wat de toerist uit in Kaapstad. Op zaterdagmorgen flaneerden we op een leuke markt en in de namiddag gingen we naar het District Six Museum. Dit museum belicht de "geschiedenis" van het zesde District van Kaapstad. Hier woonde een bonte mix van mensen van verschillende religie, ras en afkomst vreedzaam samen. Maar bij begin van de 20e eeuw startten gedwongen relocaties, te beginnen met de zwarte Zuid-Afrikanen. Tijdens de hoogdagen van het Apartheidsregime werd deze wijk bovendien "uitgeroepen" tot een "gebied voor blanken". Zestigduizend mensen werden verplaatst naar marginale wijken buiten de stad, hun huizen werden afgebroken. Het museum wil een blijvende herinnering vormen voor de bewoners van dit district en voor alle gedwongen verhuizingen in het algemeen. Het intieme museum maakte veel indruk op ons.

En terwijl we op zoek waren naar een parkeerplaats zagen we tot onze verbazing een rode Toyota Landcruiser staan met Belgische nummerplaat! Het bleken Tom en Tessy te zijn, vertrokken in 2005 voor het doorkruisen van het Afrikaanse continent en sinds 2006 blijven hangen in Zuid-Afrika. Bij een avondje uit luisterden we naar hun straffe verhalen en werden jaloers op de tijd die ze nog "te goed" hadden in dit fantastische continent.

Cel van Mandela

Op zondag werkten we nog een "verplicht" bezoek af aan Robben Island. Het is een beetje massatoerisme: je wordt met honderden anderen op een boot gepropt en naar het eiland vervoerd, waarna je weer "en masse" op een paar bussen wordt gestopt en wordt rondgereden langsheen de verschillende gebouwen met een verhaal om tenslotte te eindigen met een rondleiding door een ex-politieke gevangene in de gevangenis waar ook Mandela werd vastgehouden. Maar toch geeft het geheel een goed beeld van hoe het leven moet zijn geweest.

Maandag maakten we onze auto vertrekkensklaar. Alles moest van het dak worden gehaald en zo in de auto te worden geschikt dat deze een veilige overtocht naar Europa zou hebben. Jeroen slaagde er op de valreep nog in dat zijn hand diende gehecht te worden zodat ik nadien voor alle vuile werkjes mocht opdraaien :-) We gingen nog een laatste keer gezellig met zijn tweetjes uit eten en beseften dat het einde nu wel heel dichtbij kwam...

 

 

De eerste, verkeerde container

Op dinsdag werden we door de shipping agent opgehaald die ons naar het containerdepot bracht. Met veel gepas en gemeet raakte onze "tank" nipt in de container (die dan niet de juiste bleek te zijn :-)). Ze maakten hem (hopelijk) goed vast en de deuren werden verzegeld. Een vreemd en eenzaam gevoel bekroop ons. Nu was het echt voorbij! Elf maanden lang was het ons huis; ons alles en nu moesten we het achterlaten om hopelijk binnen een aantal weken terug te zien in Antwerpen :-) In de namiddag hadden we nog afgesproken met een Nederlands koppel die pas waren aangekomen in Kaapstad voor een rondreis door Zuidelijk Afrika en Zuid-Amerika. We gaven hen de laatste tips en kregen al heimwee naar dit grote avontuur. En dan werd het rushen richting de luchthaven...