Jungle rules!!

De Lao-Stig

In Chang Khong staken we de grens over, op een bootje over de Mekong, naar Laos, om een volgend hoofdstuk van onze reis te beginnen. Op het eerste zicht merk je wel dat Laos "armer" is dan Thailand, minder inwoners heeft en ook veel groener nog is.  We namen een bus naar Luang Nam Tha, in het noordwesten van Laos, blijkbaar het mekka van eco-toerisme. We schreven ons in voor een driedaagse jungle trekking in het Nam Ha National Park, waar nog verschillende etnische stammen "volledig" afgezonderd van de "moderne" wereld leven. De organisatie waarschuwde ons dat de trekking "gemiddeld tot moeilijk" zou zijn, maar wij dachten: "tja, dat zeggen ze altijd, ze weten niet wat wij gewend zijn :-)" Maar het werd een stevige trekking, en een geweldige ervaring. Samen met 7 anderen (twee Canadezen, drie Duitsers, één Oostenrijker en een Nederlander) en drie Laotiaanse gidsen waarvan er maar één Engels sprak, begonnen we de eerste dag, vol frisse moed, aan onze trekking. We wandelden die dag ongeveer 5 uur op een goed bewandelbaar één-mans-padje in de jungle. Onderweg toonden de gidsen ons allerlei eetbare planten en kruiden.

Tegen de namiddag kwamen we aan bij een dorp van de Khmou-stam, waar ongeveer 200 mensen in houten hutjes leven langs een rivier, met de dichtste weg (in welke staat ook) op diezelfde afstand van 5uur wandelen die wij net gedaan hadden. Ongelofelijk! Electriciteit, het is te zeggen, voldoende electriciteit om een paar lampen te laten branden en een radio muziek te laten spelen, wekken ze zelf op door kleine afdammingen op de rivier te maken en daarin een soort van propellers neer te laten waarmee een dynamo wordt aangedreven die electriciteit opwekt. Chinese makelij, maar het werkt :-)

Lao-lao bij kaarslicht

We namen een frisse duik/bad in de rivier, net zoals de locals deden en genoten nadien van een vers klaargemaakte specialiteit van het dorp. Ondertussen was het ook enorm beginnen te regenen en het blief die nacht gieten tot in de vroege ochtend. Onze gids bleef maar hopen voor goed weer anders zou het morgen moeilijk worden zei hij. Wisten wij veel....
We hadden een gezellige avond bij kaarslicht met de gidsen en de groep...en een fles lao-lao (lokaal gebrouwen rijst-whisky) die we, omwille van de zoveelste jungle-rule die we hadden uitgevonden, absoluut moesten uitdrinken wilden we de volgende dag mooi weer krijgen :-)
De volgende twee dagen deden we niets anders dan constant op meer dan 45 graden steile hellingen klimmen en dalen terwijl de gidsen voor ons het "pad" kapten in de ondoordringbare jungle-begroeing. En dat terwijl we om de zoveel meter onze kousen en schoenen moesten nakijken voor bloedzuigers, die samen met de vochtigheid van de partij waren. Echt zware trekking. De tweede nacht sliepen we in een soort van hut (die wel overal open was) gemaakt van bamboe en waar onze gidsen bananenbladeren hadden neergelegd als matras.

 Ze hakten allerlei zaken uit de dikke, sterke bamboetakken zoals kokers waarin ze het kokend water lieten afkoelen dat de volgende dag als drinkwater zou moeten dienen, en lao-lao shotglaasjes (want dat hadden we nodig om toch een beetje te kunnen slapen :-)), en "kommen" waaruit we moesten eten. Die avond kookten ze voor ons met enkel zaken die ze die dag in de jungle hadden gevonden. Geweldig om dat te zien, en overheerlijk om op te eten!! Na een even zware trekking de derde dag, genoten we 's avonds zo hard van die warme douche, de propere kleren, het zachte bed en eens wat anders dan sticky rice :-)

Vooraleer we onder de wol kropen, hadden we nog een gezellige avond met onze groep... en lao-lao :-)